Jubileumconcert “De Roostenzangers” o.l.v. Dion van Dijk; met Het Haags Begeleidingsorkest, dirigent Anne Bijlsma en de vokale solisten Cocky van den Brekel (sopraan), Luigi Lega (tenor) en Theo van Gemert (bas-bariton); Wim Cornelissen aan de vleugel; “Messa di Gloria” van Puccini als hoofdschotel van het programma; vrijdag 10 oktober 1975 in de Globezaal van de Eindhovense stadsschouwburg.
Door Joh. van Dongen
Het jubilerende gemengde koor “De Roostenzangers” heeft z’n afkomst wederom niet verloochend, maar in tegenstelliung tot een vorig “profaan” concert heeft het koor met de hoofdschotel van het programma, al was dat dan een mis en dus kerkmuziek, bijzonder geïmponeerd. De “Messa di Gloria” van Giacomo Puccini zal in deze uitvoering voor de verblijdend grote belangstelling een heel prettige kennismaking zijn geweest.
Johan Jong’s afgrijselijke koorbewerking van “Les pêcheurs de perles” was een goedkoop succesje en de uitvoering van Schubert’s “Gott in der Natur” was lang niet feilloos. Gelukkig was er de uitstekende prestatie tijdens het lange tweede deel van het concert na de pauze: de op veel opera-bel-canto afgestemde mis van Puccini.
Het koor leek na de pauze als herboren en de prachtige inzet van, en de fraaie koortoon bij het verstilde Kyrie heeft men in Bizet noch in Schubert tijdens het eerste deel van het concert ook maar ergens gehoord. Op dit ingetogen deel van Puccini’s mis volgde al even goed van sfeer het blijmoedige begin van de Gloria, indrukwekkend in de prachtige soli en de machtige slotfuga, met al die goed getroffen crescendi en decrescendi en de vele climaxen. Ook het Credo was een overtuigend brok koormuziek, met slechts even een kleine inzinking aan het slot, waar koor en orkest moeite hadden om in het gareel te blijven. Beperken wij ons tot het indrukwekkende einde van het hele Agnus Dei, verstild besluitend als het begin van de mis.
De sopraan Cocky van den Brekel heeft haar bescheiden solopartijtjes met overtuiginmg gezongen. De tenor Luigi Lega buitte de uit deze kerkmuziek niet weg te denken opera-componist het sterkst uit. Zijn “Et incarnatus est” met het koor op de achtergrond was een der hoogtepunten van dit concert. Theo van Gemert presteerde het om zijn bas- en baritonsoli met verschillend timbre te zingen, waarbij men aanzienlijk meer van zijn diepe bas dan van zijn wat slepende baritonstem genoten zal hebben. In het “Agnus Dei” lieten beiden een prachtig duet horen met het beheerste koor op de achtergrond.
Het Haags Begeleidingsorkest heeft als zodanig over het algemeen goed voldaan. Als “soliërend” orkest onder Anne Bijlsma werd met de driedelige “Symphonia” van William Boyce iets te hoog gegrepen. Vooral in Puccini’s mis heeft het orkest zich uitstekend geweerd, met een bijzonder compliment voor het uitgebreide blazersensemble.
Veel applaus onderstreepte de bloemenhulde voor dirigent en solisten.
(Overgenomen uit het Eindhovens Dagblad van maandag 13 oktober 1975)
Benefietconcert ten bate van de restauratie der St. Brigidakerk te Geldrop. Uitvoerenden: Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers”, vocale solisten en het Tilburgs Begeleidings Orkest. Dirigent: Jos Thomassen. St. Brigidakerk Geldrop, zaterdag 14 oktober.
Door Antoon Maessen
Het Benefietconcert, dat zaterdagavond ten bate van de restauratie van de Geldropse Brigidakerk ter plaatse werd gegeven, is uitgegroeid tot een luisterrijke muzikale aangelegenheid. En al stemde het reeds in een eerder stadium geboekte bedrag van ƒ 250.000,– de fondswervingscommissie tot vreugde, het is nog lang niet toe aan het streefgetal van ƒ 500.000,–.
De feestelijke Trumpet-tune waarmede het Te Deum van de 17-de eeuwse componist Charpentier los brak, bracht al meteen een indringend stuk herkenning op gang. Sinds enkele decennia fungeert dit pronkstuk als “Eurovisiesong”, te pas en te onpas te berde gebracht op de buis.
Het versterkte koor, door het Tilburgs Begeleidings Orkest aanvankelijk wat slordig, maar later prima bijgestaan, was een openbaring, niet weinig in de hand gewerkt door de voorbereidingen van de zangpedagoge Ruth Carasso. Dirigent Jos Thomassen had uiteraard het laatste woord. Hij beheerst een gedegen slagtechniek en ontwikkelt een rijke koorklank. Bovendien is hij kennelijk allerminst gebrand op uiterlijk vertoon. In alle rust werkt hij – al dirigerend – aan een natuurlijke souplesse, hetgeen gold voor César Francks fraai-georchestreerde Psalm 150 en Gounods welluidende “Messe Solennelle”, waarin geniale vocale vondsten het op een gezonde wijze opnemen tegen sommige zwakkere compositorische invallen.
De vocale solisten voldeden uitstekend. Ingrid Kappelle liet een glasheldere sopraanstem horen, indien voorgeschreven zeer kleurrijk aangevuld door haar stemgenote Ruth Carasso. Gaudia Schillings produceerde een ietwat zwak, maar aanhorenswaardig altgeluid. De bijzonder glansrijke tenor Fritschy en de bas Mario Veldpape gaven beiden blijk van een flinke dosis allure en een innemende stabiliteit.
Het concert, belangeloos gerealiseerd door De Roostenzangers, enkele sponsors en een aantal andere vrijwilligers, leverde een kaartverkoop op van 9.000 gulden. een dergelijke som betekent een forse bijdrage, maar zet verhoudingsgewijs nog te weinig zoden aan de dijk. Terecht is de wervings-commisie dan ook van mening dat het briljante evenement te weinig respons heeft gehad. Men had vurig gehoopt dat dié kringen uit de Geldropse gemeenschap waarvan een ruim benefiet-resultaat kon worden verwacht, op royale wijze hadden gereageerd.
(Overgenomen uit het Eindhovens Dagblad van maandag 16 oktober 1989)
Händel’s ‘Messiah’ door De Roostenzangers m.m.v. het Helikon-orkest, vier vocale solisten en Matty Huijts – continuo. Algehele leiding Jos Thomassen. Tuindorpkerk, Eindhoven, zondag 16 december 1990.
Door Antoon Maessen
Naar het voorbeeld van de Engelse barokpraktijk hebben ook de Roostenzangers het zondag aangedurfd in Händels ‘Messiah’ een flink aantal coupures aan te brengen, met name in ‘Part the second’ en ‘Part the third’. Zodoende ontstond er een aannemelijke lengte, die geen pauze vergde en naar behoren aansloot op het vermogen van het amateurorkest Helikon. Het is namelijk geen sinecure de complexe orkestpartij naar genoegen tot klinken te brengen.
In menig opzicht is het de schrijfwijze van de componist die doorslaggevend is voor de kwaliteit van het orchestrale deel. Heel wat onderdelen klonken prima, maar weer andere frasen of episoden kwamen niet altijd uit de verf. Een begrijpelijke zaak, omdat de onderhavige moeilijkheidsgraad niet in alle gevallen was berekend op het onherroepelijke ‘plafond’, zelfs in dit geval waar het goede amateurmuzikanten betrof.
De Roostenzangers, opgesteld in de goedklinkende Tuindorpkerk, hebben opnieuw laten horen werkzaam te zijn onder goede leiding: de dirigent Jos Thomassen. Diens directie immers oogt rustig en weloverwogen, nergens paniekerig en is voorzien van uitstekende slagtechnische suggesties. De koorleden profiteerden daarvan. Zij waren kennelijk voortreffelijk voorbereid. Wel had Thomassen De Roostenzangers in sommige strikt-polyfone delen, bijvoorbeeld in het slot-amen, wat kernachtiger mogen aanzetten, conform de instrumentaal gedachte koorstijl van Händel.
Benevens de verrassend welluidende koorprestaties vielen er bijzonder expressieve solo-aria’s te beluisteren van de sublieme counter-tenor Sytse Buwalda, die groot respect afdwong door zijn oerzuivere en uiterst muzikale voordracht.
Rein Kolpa liet een aangename tenorpartij horen, in mindere mate op de voet gevolgd door de sopraan Wilma Verbeet, die met haar soubrette-achtige stemidioom wat uit de toon viel. Niet minder onduidelijk klonk de eveneens nogal vibrerende bas Math Dirks, die overigens wel een sonoor brok bas-materie in huis heeft.
De volle Tuindorpkerk toonde zich enthousiast over de muzikale verworvenheden van De Roostenzangers en hun gedegen dirigent Thomassen. Met genoegen mogen zij terugblikken op een geslaagde veelal uitstekende performance.
(Overgenomen uit het Eindhovens Dagblad van maandag 17 december 1990, pagina 11)
Haydn’s Schöpfung uitgevoerd door De Roostenzangers met medewerking van Kamerorkest “Continuo” en vocale solisten. Algehele leiding Jos Thomassen. Tuindorpkerk, zondag 13 december.
Door Antoon Maessen
In de overvolle Tuindorpkerk vond zondagmiddag een uitvoering plaats van “Die Schöpfung” van Haydn, ten gehore gebracht door De Roostenzangers. Rustig en vakkundig leidde dirigent Jos Thomassen zijn schare.
In oratoria eisen de solisten over het algemeen een groot tot zeer groot aandeel op. Temidden van de goed en zuiver zingende Roostenzangers – die duidelijk weer een waardevolle stap voorwaarts zijn gegaan – glorieerden de vocale solisten. De rollen van Gabriel en Eva werden glansrijk en helder vervuld door de sopraan Ingrid Kappelle, vooral als lyrische bijdrage fraai en aandoenlijk. Marten Smedings vrij uitvoerige tenorpartij als Uriël bevatte – zeker daar waar de orkestblazers hem niet al te agressief in de rede vielen – fraai gezongen recitatieven, aria’s en terzetten. Adam en Raphael werden met allure en op bijzondere beluisterenswaardige wijze in het scheppingsverhaal betrokken door de innemende bas Math Dirks. De alt Renée Mul, door de componist maar spaarzaam van kansen voorzien, voldeed naar behoren. De op daartoe geëigende plaatsen voorgeschreven inbreng van de clavenist Matty Huijts berustte op een goede keuze. Ook als clavecinist bleek (pianist) Matty Huijts een betrouwbare steun en toeverlaat, die menige verhelderende passage tot stand bracht.
Het kamerorkest Continuo uit Rotterdam toonde zich een prima “begeleidingsorkest”, dat voor zich innam door voldoende volgzaamheid en schoonheid van klank. Wellicht hadden de hout- en koperblazers zich hier en daar nog wat kunnen inhouden. Dat zou zeker ten goede zijn gekomen aan de juiste onderlinge dynamische verhoudingen. Hetzelfde euvel leidde tot de onmogelijkheid, het koor in dergelijke gevallen op zijn merities te beoordelen. Daar waar dat wél het geval was, viel een stralende, goed afgewerkte vocale samenklank te ontwaren. In de categorieën kamer- en grotere koren heeft Eindhoven meer en meer te bieden. Een aantal recente uitvoeringen getuigde daar van. Als belangrijkste puur muzikale aspect geldt uiteraard een apert streven naar kwaliteit: een criterium dat ditmaal op prima niveau werd gehanteerd door De Roostenzangers.
(Overgenomen uit het Eindhovens Dagblad van dinsdag 15 december 1992, pagina 13)
Messe in Es-dur van Schubert, uitgevoerd door de Roostenzangers met medewerking van Kamerorkest Continuo. Algehele leiding: Jos Thomassen. Tuindorpkerk, zondag 12 december.
Door Antoon Maessen
Concertmissen zijn uiteraard niet geschikt ter opluistering van een katholieke eredienst. Ze zijn te lang, te problematisch en gelden soms als ware pronkstukken. Gistermiddag werd de Mis in Es van Franz Schubert, terecht in concerterende vorm, uitgevoerd in de Eindhovense Tuindorpkerk. De Roostenzangers gaven een indrukwekkende uitvoering van dit fraaie, sterk melodische opus.
Daarbij kan men zich wel afvragen waarom componisten het de zangers soms zo moeilijk maken. Tegen een korte fuga is geen bezwaar, maar waarom in hemelsnaam blijft hij met een “Cum Sancto” (Gloria) of “Et vitam” (Credo) eindeloos aan de gang?
Voor een goed koor hoeft het geen doorslaggevend bezwaar te zijn. Dat Schubert de Roostenzangers niet gekend heeft, is dus betreurenswaardig, want deze ambitieuze zanggroep heeft over het algemeen uitstekende prestaties geleverd. Dirigent Jos Thomassen weet het peil te handhaven; sterker nog, hij heeft gezorgd voor een stijgende lijn.
Ook in Schuberts Missa in Es wist hij diens interessante modulaties tot hun recht te doen komen. Zeer goede voorbeelden werden gegeven tijdens Miserere- en Dona Nobis-inzetten. eerlijk gezegd: juist op dergelijke plaatsen – niet gehinderd door te sterke koperblazers – sloot de heldere en frisse vocale samenklank van het koor werkelijk aan bij de poëticus Schubert. In dergelijke gevallen bleek dat Thomassen goed werk levert met zijn Roostenzangers.
Technische geschreven stukken, meestal voorzien van de aanduiding “forte”, leidden enkele malen tot een brij. Dat het volume van het orkest daar medeschuldig aan was, gold als evident. Maar ook een steviger directieslag zou er zeker toe bijdragen om snellere delen minder log te doen klinken.
De vocale solisten Dineke van der Sman (sopraan), Cécile van de Sant (alt), Peter-Paul Houtmortels (renor), Paul van den Bemt (tenor) en Johan Feyen (bas) voldeden uitstekend als kwartet of kwintet. Schuberts niet bijster interessante Psalm 92 vormde een nog wat onzekere inleiding. Het applaus was naar gelang.
De Roostenzangers hebben, afgezien van hun welhaast onophoudelijke gevecht tegen de te luide trombones, prima gepresteerd. De bijna volle kerk toonde zich dankbaar. En terecht!
(Overgenomen uit het Eindhovens Dagblad van maandag 13 december 1993, pagina 9)
Requiem van Fauré door De Roostenzangers onder leiding van Jos Thomassen in het kader van de Nationale Dodenherdenking, m.m.v. een instrumentaal ensemble uit de Eindhovense Orkestvereniging “Helikon”. Aula Algemene Begraafplaats Woensel. Solisten: Ruth Carasso – sopraan en Ago Verdonschot – bariton. Woensdag 4 mei.
Door Antoon Maessen
Hoewel fungerend als kwantitatief stiefkind onder de requiemcomposities – tijdsduur slechts 40 minuten – wordt er de laatste jaren steeds meer Fauré gezongen: een dankbaar object, niet al te moeilijk en zeker niet geldend als virtuoos pronkstuk. Toch dient men voorzichtig te zijn en de moeilijksheidsgraad van het werk niet te onderschatten. Juist omdat Fauré’s “Messe de Requiem” zich door het ontbreken van geagiteerde delen zo statisch en bezonken profileert, ligt het gevaar voor schoolsheid en een zekere braafheid op de loer.
Ook in de loop van de uitvoering woensdagavond door De Roostenzangers deed dit euvel zich enigermate voor. Het koor zong zuiver en gedisciplineerd, dát wel. Maar toch, over het romantische werk lag een zekere emotionele waas, wellicht ook wel in de hand gewerkt door de wel érg uitgedunde, bovendien niet brandschone, Helikon-groep, dat als een zielig hoopje bepaald te weinig stimulansen gaf.
Jos Thomassen toonde zich opnieuw een goede dirigent, maar had kennelijk enige moeite met de beperkte ruimte en contact met de op safe spelende organist Matty Huijts die zich achter-boven bevond.
Veel uitvaarten gaan niet voorbij voordat een zangeres het Pie Jesu (gecopieerd en al) heeft gezongen. Een geliefd object dus dat naast andere kaststukken een goede beurt maakt. De innemende sopraan Ruth Carasso bofte. De artistieke contekst werd niet beschadigd, want het Pie Jesu verwierf ditmaal zijn eigen plaats, omgeven door de omringende gedeelten. Ruth Carasso zong oerzuiver, maar betrachtte een zekere terughoudendheid die overigens geen afbreuk deed aan de pure muzikaliteit.
Minder stabiel zong de bariton Ago Verdonschot. Zijn volume voldeed naar behoren, maar werkte helaas een wat onrustige toonvorming in de hand.
Burgemeester Welschen nam, volgend op de gebruikelijke stilte het voortouw en verbrak de slotsfeer met een toonaangevend applaus. Gerustgesteld volgden zijn burgers het voorbeeld alvorens zij over gingen tot de orde van de dag.
(Overgenomen uit het Eindhovens Dagblad van vrijdag 6 mei 1994, pagina 17)
Publieke opinie
De recensie van Antoon Maessen op vrijdag 6 mei schoot me in het verkeerde keelgat. Ze ging over de Roostenzangers en een kleine groep instrumentalisten die op 4 mei j.l. het Requiem van Fauré uitvoerden in de aula van de Algemene Begraafplaats Woensel. Ik hoorde bij die groep instrumentalisten, volgens Maessen een “zielig hoopje”.
Daarmee maakt hij onze groep tot de Kop van Jut voor alles wat er schortte aan deze uitvoering: bijvoorbeeld het feit dat het koor te groot was voor onze groep. Of het feit dat we op voorschrift van de componist een geluiddemper gebruikten. Of de omstandigheden dat de aula geen akoestiek heeft, zodat het leek of we in de open lucht speelden, waar het geluid verwaait. Dat excuus gold niet voor ons, maar wel voor Jos Thomassen die zich volgens Maessen een goed dirigent toonde ondanks de moeite die hij had met een beperkte ruimte. Ook de sopraan Ruth Carasso kon geen kwaad doen bij Maessen. Ik gun haar dat van harte maar het blijft vreemd. Tegen mij zei ze dat het samenspel met ons goed ging, maar dat ze over zichzelf niet tevreden was. Misschien helpt het haar om te weten dat wij, de instrumentalisten, vlak voor de uitvoering ontdekten dat het orgeltje van de aula veel te hoog was gestemd.
Natuurlijk, een criticus kan niet alles weten. En hij kan ook niet alles opschrijven, al was het maar omdat de ruimte in de krant beperkt is. Maar het is wel mogelijk de omstandigheden die ik noemde te laten doorklinken in een afgewogen formulering. Daar hoort het meten met twee maten niet bij.
Herman Frijlink
(Overgenomen uit het Eindhovens Dagblad van dinsdag 17 mei 1994, pagina 23)
Misplaatste presentatie Omroep Eindhoven
Messiah, oratorium van Händel, uitgevoerd door De Roostenzangers onder leiding van Jos Thomassen en met medewerking van diverse vocale solisten. Begeleiding door het Kamerorkest Continuo Rotterdam, Tuindorpkerk in Eindhoven, zondag 11 december 1994.
Door Antoon Maessen
In het kader van de jaarlijkse uitvoeringen door De Roostenzangers van Händels Messiah tekende zich zondagmiddag langzaam maar zeker opnieuw een stijgende lijn af. Alles wijst uitdrukkelijk op de ontwikkeling van de goede smaak. De desbetreffende uitvoeringen onder Jos Thomassen voldoen aan een uitgesproken kwaliteitsgehalte.
De stampvolle Tuindorpkerk wordt expliciet gekozen als sfeervolle ruimte, bovendien gezegend met een ideale akoestiek.
In schrille tegenstelling tot dergelijke puur-artistieke voorkeuren werd helaas – en nog wel op het cruciale moment – een dikke streep gezet door de gebruikelijke stijlvolle opkomst van de uitvoerenden. De betreurenswaardige aanleiding daartoe vormde een protserige en schreeuwerige presentatie door een aanzegger van de overigens rustig werkende Omroep Eindhoven. Maar de volumineuze blaaskakerij die het heerschap ten toon spreidde, bracht ongewenste show-elementen op gang, die stuk voor stuk deden denken aan de luidruchtige presentatie van een surpriseshow of iets dergelijks. Achteraf bleek duidelijk, dat het concertpubliek van zo’n contradictie geenszins gediend was. Het is te hopen, dat dergelijke smaakvervormende elementen met ingang van heden tot het verleden behoren. Gelukkig lieten De Roostenzangers, solisten en instrumentalisten zich niet uit het veld slaan. Zij zongen de technisch-moeilijke polyfone koren – afgezien van enkele kleine ongerechtigheden – zuiver, soepel en to the point. In muzikaal en disciplinair opzicht gaven de zangers en zangeressen eveneens blijk van de resultaten die een gedegen dirigent als Thomassen weet los te ‘slaan’. Het zou te ver voeren op deze plaats alle mogelijke details te gaan bespreken. Een beknopte algemene beschouwing moge hieromtrent volstaan.
Het Kamerorkest Continuo uit Rotterdam maakte zich nogal eens schuldig aan slordigheden, ongeacht het feit, dat de instrumentalisten in zelfstandige, niet ondersteunende onderdelen lieten horen capabel genoeg te zijn voor een zinvolle begeleidende taak.
Het was jammer dat de eminente klavecinist Matty Huijts zowel in de continuo’s als in de tutti’s nauwelijks hoorbaar was. De sopraan Mariët Kaasschieter zong helder en zuiver, terwijl de tenor Marten Smeding nogal een toegaf aan een zekere onstuimigheid, hetgeen ook bij de bas Math Dirks soms leidde tot een wat onduidelijke vormgeving. De counter-tenor Sytse Buwalda is en blijft een parel in de gelederen van de hoge altzangers.
De Roostenzangers hebben het ver geschopt. Een zó massale zangfunctie houdt ook voor de toekomst opnieuw indrukwekkende beloften in!
(Overgenomen uit het Eindhovens Dagblad van maandag 12 december 1994)
Hoe komt Marjolijn Sengers erbij dat er dit jaar geen Weihnachts-Oratorium wordt uitgevoerd in de regio (krant van 20 december)? Hoort Stratum niet tot deze regio? Bij de hoofdingang van het Muziekcentrum heeft wekenlang een affiche gehangen om het Weihnachts-Oratorium van de Roostenzangers in de Tuindorpkerk aan te kondigen. Gelukkig zijn er vijfhonderd Bach-liefhebbers die wel goed opgelet hebben, en van het concert met volle teugen genoten.
B. Gregoor
Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers”, Kamerorkest Continuo, de sopraan Marjorie Ginczinger, tenor Andrea Poddighe en de bas Julian Hartman in fragmenten uit twee opera’s van Mozart o.l.v. Jos Thomassen. Gehoord in Muziekcentrum Frits Philips op maandag 13 oktober.
Door Marjolijn Sengers
Gemengd Koor De Roostenzangers presenteerde zich afgelopen maandagavond in een zeer volwassen Mozartprogramma. Samen met het Rotterdamse Kamerorkest Continuo en drie vocale solisten zong het fragmenten uit “Thamos, König in Ägypten” en “Die Zauberflöte”.
Zo bekend als “Die Zauberflöte”, zo onbekend is “Thamos, König in Ägypten”. Niet geheel onterecht overigens, want waar “Die Zauberflöte” veelal werkelijk betoverend is, is “Thamos” een vrij statische, saaie opera. Het gedeelte voor de pauze, met alleen “Thamos”, was dan ook niet het meest opwindende deel van de avond. Er werd goed gezongen en gespeeld, maar er bleef weinig van hangen. Het aandeel van het orkest was erg groot en niet erg gevarieerd; de hoop was gevestigd op het tweede deel van de avond.
“Die Zauberflöte” had aantrekkelijke kanten. De Roostenzangers, al jaren in de lift en nog niet aan hun plafond, presenteerde zich als een evenwichtig zingend, homogeen klinkend koor, dat de soms lastige partijen goed de baas was. Met name de mannen in het priesterkoor klonken warm en welluidend. Ook de solisten sloegen zich met verve door de bekende aria’s heen. Sopraan Marjorie Ginczinger zong met name de dramatische aria ‘Ach, ich fühl’s’ met veel gevoel. Julian Hartman maakte, meer door zijn stijlvolle opvatting dan door zijn volume, een goede indruk in onder meer ‘In diesen heil’gen Hallen’. Tenor Andrea Poddighe klonk wat geforceerd en deed zichtbaar en hoorbaar (iets te veel) zijn best in bijvoorbeeld ‘Dies Bildnis ist bezaubernd schön’.
Kamerorkest Continuo voldeed als begeleidingsorkest prima; een professioneel orkest draagt toch echt wel iets bij. Mijn enige probleem met dit orkest, en dat gold eigenlijk voor de hele avond, was dat er te weinig dynamiek, te weinig spanning te bespeuren viel. De geluidssterkte was haast continu dezelfde, de opvattingen over Mozart werden trouw toegepast maar van een interpretatie was geen sprake. In aanmerking genomen dat De Roostenzangers een amateurkoor is, kan niet anders dan worden geconcludeerd dat het al met al toch een zeer verdienstelijke, goed verzorgde avond was.
(Overgenomen uit het Eindhovens Dagblad van woensdag 15 oktober 1997)
Door Marjolijn Sengers
Kerstconcert door de Roostenzangers o.l.v. Jos Thomassen en het Veldhovens Gemengd Koor o.l.v. Cees Wouters in de Lambertuskerk in Veldhoven op zaterdag 13 december.
Het Veldhovens Gemengd Koor en de Roostenzangers uit Eindhoven gaven afgelopen weekeinde samen twee kerstconcerten, één in de Lambertuskerk in Veldhoven en één in de Gerarduskerk in Eindhoven. Beide koren hadden een eigen programma. De Roostenzangers zongen onder leiding van Jos Thomassen een vrij traditioneel kerstprogramma, het Veldhovense koor zong onder leiding van Cees Wouters twee werken van de, ik neem aan hedendaagse componist John Rutter.
Het een was niet beter dan het ander, wel anders. De door de Roostenzangers gezongen delen uit het ‘Weihnachts-Oratorium’ van Bach en de ‘Messiah’ van Händel klonken feestelijk, kerstliederen als ‘l’Adieu des bergers’ en ‘Minuit Chrétien’ stemmig en ‘Tollite hostias’ en ‘Hark the herald angels sing’ ronduit juichend. Met name het koor ‘For unto us a child is born’ en het moeilijk te intoneren, a capella gezongen ‘O magnum mysterium’ van Victoria klonken zangtechnisch én muzikaal zeer verdienstelijk.
Over de componist John Rutter werd in het programmaboekje jammer genoeg niets vermeld. Rutter schrijft harmonisch, melodisch en ritmisch zeer aansprekende muziek, hoewel bepaald niet van het alledaagse soort. Het Veldhovens Gemengd Koor kon er goed mee uit de voeten en presenteerde deze gevoelige muziek overtuigend. De soms swingende ritmiek werd goed aangevoeld, de mooie harmonieën hadden, mede door de gedegen uitvoering een grote gevoelswaarde. Met name de delen voor sopraansolo en koor ontroerden, niet in de laatste plaats door de eerbiedige en betrokken wijze waarop sopraan Joanna Albrzykowska haar partij invulde.
Het was al met al zeker in muzikaal opzicht, een stemmig kerstconcert; jammer dat de Lambertuskerk niet (al) wat sfeervoller was aangekleed.
(Overgenomen uit het Eindhovens Dagblad van maandag 15 december 1997, pagina 12)
“Die Schöpfung” van Joseph Haydn door de Roostenzangers, gelegenheidsorkest, sopraan Ingrid Kappelle, tenor Paul van den Bemt en bas Math Dirks, o.l.v. Jos Thomassen. Gehoord in Muziekcentrum Frits Philips op woensdag 14 oktober.
Door Marjolijn Sengers
Het Eindhovens Gemengd Koor De Roostenzangers trad afgelopen woensdagavond aan met Haydns oratorium ‘Die Schöpfung’. De Roostenzangers deden dat in goed gezelschap; Ingrid Kappelle tekende voor de sopraansolo, Paul van den Bemt voor de tenorsolo en Math Dirks nam de bassolo voor z’n rekening. Koor en solisten werden begeleid door een uit jonge mensen bestaand gelegenheidsorkest.
Koor, orkest en solisten zorgden voor een verdienstelijke uitvoering, waarbij de overwegend opgewekte sfeer van dit oratorium alle recht werd gedaan. De Roostenzangers zongen de vaak bewerkelijke koorpartijen lichtvoetig, helder en flexibel en lieten een homogeen klankbeeld horen.
Ingrid Kappelle’s professionele presentatie en fraaie zangstem verleenden de avond iets stralends, de krachtige, natuurlijk klinkende tenor van Paul van den Bemt was een lust voor het oor. Ook de bas Math Dirks droeg zijn steentje bij; hij zong zeer afgewogen en haast voornaam, en gaf het geheel iets verhevens mee. Het ad hoc orkest speelde afwisselend goed tot matig. Het ontbrak de jonge musici duidelijk aan zelfvertrouwen – en waarschijnlijk ook aan ervaring -, wat, vooral bij de blazers, soms wat onduidelijk en onevenwichtig spel met zich meebracht. Dat onevenwichtige zorgde ervoor, dat koor en orkest hier en daar niet spoorden, iets wat overigens door Jos Thomassen met vaste hand weer in goede banen werd geleid. Te zeggen dat ‘Die Schöpfung’ valt of staat met de kwaliteit van het orkest is overdreven, maar als het orkest onzeker is gaat alles aan het wankelen. Een iets steviger orkest, en ik vermoed dat dit ensemble potentie genoeg heeft om dat te worden, geeft het geheel meer rust en body.
(Overgenomen uit het Eindhovens Dagblad van vrijdag 16 oktober 1998, pagina 16.)
In een bijna uitverkocht Muziekcentrum Frits Philips gaf het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” op 12 december een uitvoering van Händels oratorium ‘Messiah’. Met een keur van solisten en een uitstekend orkest. Dirigent: Jos Thomassen.
Musici, zangers en solisten kwamen tot een perfecte samenwerking waardoor zij de aanwezigen als het ware boven de werkelijkheid uittilden. De schoonheid van hun vertolking was soms adembenemend.
Het is te betreuren dat de uitvoerenden van de ‘Messiah’ niet de recensie hebben gekregen in het Eindhovens Dagblad die zij verdienden. Want het was een onvergetelijke avond op muzikaal gebied. Waarom koos de recensent ervoor om hier weg te blijven ?
Gonne en Will Verkerk
Jubileumconcert door Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” met werken van Haydn, Beethoven, Brahms, Franck en Gounod met medewerking van Marjorie Ginczinger sopraan, Ludwig van Gijsegem tenor, Julian Hartman bas, Ruud Huijbregts orgel en Philharmonia Amsterdam. Geheel onder leiding van Jos Thomassen. Gehoord in Muziekcentrum Frits Philips op woensdag 8 november 2000
Door Marjolijn Sengers
Vijfenzeventig jaar Roostenzangers, een mijlpaal om uitbundig bij stil te staan, zegt voorzitter Jos van Dijk op de eerste pagina van het programmaboekje bij het jubileumconcert. Het woord uitbundig was met betrekking tot dit concert niet helemaal op z’n plaats. Het was een optreden waarbij met namen stijl en een zekere rust op de voorgrond stonden. Deze twee eigenschappen waren terug te vinden in het visuele aspect – de opstelling, de bloemen, de smaakvolle gele koorkleding – in het zorgvuldig samengestelde programma, maar vooral in de wijze waarop dat programma door alle partijen werd gebracht.
De avond werd overzichtelijk opgebouwd, via The Storm van Haydn, Meerestille und glückliche Fahrt van Beethoven en Schicksalslied van Brahms naar Psalm 150 van Franck en, als apotheose, de Messe Solennelle de Sainte Cécile van Gounod, waarmee de Roostenzangers de functie van kerkkoor ook nog even bevestigden. De koorklank was zeer verzorgd, lichtvoetig, zeker gezien de grootte van het koor en vol zelfvertrouwen, maar af en toe een beetje aan de voorzichtige, zelfs saaie kant. Dat saaie zat ‘m in het feit, dat alles teveel hetzelfde klonk. Een goed koor heeft niet alleen een mooie koorklank maar weet ook uitdrukking te leggen in en onderscheid te maken tussen de verschillende soorten muziek. Maar naarmate de avond vorderde zong het koor minder behoedzaam, om uiteindelijk in Gounod’s Caeciliamis uit volle borst de spanning die zo’n optreden met zich meebrengt van zich af te zingen.
Philharmonia Amsterdam begeleidde uitstekend. Alles klopte, alles was er en klonk verzorgd, homogeen (strijkers) en kleurrijk (blazers). Dit orkest droeg in niet geringe mate bij aan de positieve beleving van dit concert. Positieve bijdragen kwamen ook van de mooie, goed geschoolde en door muzikaliteit gedreven stemmen van sopraan Marjorie Ginczinger, tenor Ludwig van Gijsegem en bas Julian Hartman.
Een concert met uitstraling door een koor met uitstraling, een koor dat, zoals het er nu uitziet, met gemak de volgende vijfenzeventig jaar zal volmaken.
(Overgenomen uit het Eindhovens Dagblad van vrijdag 10 november 2000, pagina 13.)
De Roostenzangers en het Helikon Orkest o.l.v. Jos Thomassen en Kian Pin Hiu m.m.v. Thea Vermeulen-Peek sopraan, Louise Rijs alt, Leo Geers bariton en pianist Joop Albracht met werken van Gade, Brahms en Beethoven. Gehoord in de Tuindorpkerk in Eindhoven op zondag 24 juni 2001.
Door Marjolijn Sengers
Het was een lange zit, het concert door de Roostenzangers en het Helikon Orkest. Twee en een half uur op de harde kerkbanken terwijl buiten de zon schijnt valt niet mee, daar moet in artistiek opzicht iets tegenover staan. Dat stond er in de vorm van vele goede momenten tijdens uitvoeringen van werk van de relatief onbekende Niels Gade, van delen uit Serenade nr. 1 van Brahms en van de Fantasie in c voor piano, koor en orkest van Beethoven.
‘Elverskud – Erlkönigs Tochter’ van Gade, gebaseerd op oude Deense volksvertellingen, kent melodisch en harmonisch mooie momenten, maar duurt te lang. Koor en orkest gaven deze muziek onder leiding van Jos Thomassen heel acceptabel weer, waarbij de jeugdige, krachtige klank van het koor en de karaktervol spelende blazers van het orkest in positieve zin opvielen.
De drie solisten zongen hun veeleisende partijen met veel overtuiging. Bariton Leo Geers had een nogal sterk vibrato waardoor hij zijn partij min of meer overzong, alt Louise Rijs klonk erg dik en dramatisch, sopraan Thea Vermeulen-Peek klonk iets te jubelig.
Dirigent Kian Pin Hiu maakte in delen uit Brahms’Serenade nr. 1 en de Koorfantasie van Beethoven zijn entree als dirigent van het Helikon Orkest. Een wervelende entree, mag wel worden gesteld. De beweeglijke, hartstochtelijk dirigerende Hiu legde de nadruk sterk op het karakter en de structuur van de muziek. Met grote gebaren en een veelzeggende mimiek nodigde hij de orkestleden uit het beste van zichzelf te geven.
Niet het detail had in de eerste plaats zijn aandacht, hoewel op cruciale momenten net dat ene hobo-, hoorntoon- of strijkerstrekje er was, de grote lijn, de bedoeling achter het notenbeeld en de expressie daarvan waren van belang. Vooral Brahms’ Serenade voer hier wel bij. Tijdens de uitvoering van Beethovens Koorfantasie was het vooral pianosolist Joop Albracht die de aandacht vroeg. Zijn muzikale, technisch toereikende en duidelijke spel zette een trend van efficiëntie, door koor en orkest feilloos overgenomen.
(Overgenomen uit het Eindhovens Dagblad van maandag 25 juni 2001, pagina 12)
Het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” verzorgde traditiegetrouw op zondag 16 december 2001 in de St. Gerarduskerk aan het St. Gerardusplein te Eindhoven zijn jaarlijkse kerstconcert. Aan dit concert werkten mee de sopraansoliste Irene Meeuvis, de altsoliste Bep Baars-van den Elzen (koorlid) en de pianist Matty Huijts. Het geheel stond onder leiding van Jos Thomassen. Het concert begon om drie uur. De toegang was gratis.
Het programma zag er als volgt uit:
Koninklijke harmonie Pieter Aafjes geeft 22e nieuwjaarsconcert
CULEMBORG – Met zang en dans is de Koninklijke Harmonie Pieter Aafjes zaterdagavond het kroonjaar 2002 sprankelend van start gegaan met het 22e nieuwjaarsconcert. Vijftig jaar geleden kreeg de harmonie het predikaat “koninklijk”. Het jaar 2002 wordt daarom als koninklijk kroonjaar gezien. Desalniettemin was The Battle hymn of the Republic een lust voor het oor.
Door Maja Slagboom
Dankzij sponsoring van de ABN-AMRO was het concert gratis toegankelijk. Het was dan ook volle bak in de Vrijstadhal. Zoals gebruikelijk was de presentatie in handen van Jurriën van de Veer. SLR verzorgde licht en geluid. Na het welkomstwoord van voorzitter Mari Woerdenbach en het uitspreken van de beste wensen, werd het concert geopend met de 5e balletsuite The Bolt van Dimitri Sjostakowitsj. Dit werk -dat voor het eerst in 1931 is uitgevoerd- is uitgekozen voor het concours op 1 juni. “Ik denk dat het wel zal lukken om ons in de vaandelafdeling te handhaven” merkte de voorzitter op. Het klonk zeker niet onaardig voor de eerste keer. Toch zal er nog veel geoefend moeten worden, wil het de toets der kritiek kunnen doorstaan. Vooral de diverse soli verdienen nog veel aandacht.
Het Eindhovens Gemengd Koor De Roostenzangers nam een groot deel van het programma voor zijn rekening. Het koor zong zowel met piano- als orkestbegeleiding. Dirigent Heinz Friesen had er duidelijk zin in en amuseerde zich kostelijk bij het Aunt Dinah has blowed the horn van Scott Joplin. “Bas-tubisten” Bastiaan Peek en Harm Vuijken zorgden voor een boeiend intermezzo, dat sterk deed denken aan het oerwoud. Na een selectie uit Porgy and Bess stonden de West Side Story en het slotkoor uit de musical Oklahoma op het programma.
De begeleider van De Roostenzangers, Matty Huyts, liet een leuke pianosolo horen. De dirigent van De Roostenzangers, Jos Thomassen, bleek ook de harmonie “goed baas” te kunnen in het bekende “Glory Halleluja”. Na de pauze zong het koor Schon weichet dir, Sonne van W.A. Mozart. Koor en orkest brachten vervolgens onder leiding van Thomassen het Pelgrims-, het Zigeuner- en het Slavenkoor ten gehore. Onlangs traden Elly en Arie Hootsen nog op met André Rieu in Berlijn, zaterdag speelden de “bagpipers” samen met Pieter Aafjes het bekende Amazing Graces, waarbij het Eindhovens koor de zang verzorgde. Hoogtepunt van de avond was het optreden van de Irish Dance Group Celtic Spirit in Riverdance, waarbij Heinz Friesen duidelijk liet merken dat hij van dit optreden genoot.
Celtic Spirit verzorgde ook nog met een geluidsband een solo-optreden. Passend was het van de groep ABBA bekende Money, money, money, waarbij met op een scherm geprojecteerde beelden afscheid werd genomen van de gulden en de euro werd geïntroduceerd. Ondertussen werden in de zaal chocolade euro’s uitgedeeld. Alvorens het concert werd afgesloten met de Radetsky-mars van Johann Strauss sr. werden de medewerkers bedankt met een boeket bloemen.
Het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” werkte op zaterdag 5 januari mee aan het nieuwjaarsconcert van de Koninklijke Harmonie “Pieter Aafjes” uit Culemborg. Dit concert had plaats in een overvolle Vrijstadhal aan de Heimanslaan te Culemborg. Het concert begon om 20.00 uur. De toegang was gratis dankzij sponsoring van de ABN-AMRO Culemborg.
Aan dit concert namen deel de Koninklijke Harmonie “Pieter Aafjes” onder leiding van Heinz Friesen, het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” met pianobegeleiding van Matty Huijts en onder leiding van Jos Thomassen, de Dutch Irish Dance Group ‘Celtic Spirit’ en de Bag Pipers Elly en Arie Hootsen. De presentatie was in handen van Jurriën van der Veer.
Koninklijke Harmonie Pieter Aafjes
D.Shostakovich, 5e Ballet suite ” The Bolt”
E.G.K. “De Roostenzangers” met pianobegeleiding van Matty Huijts
Scott Joplin, Selectie uit Treemonisha
Koor en Orkest
Scott Joplin, ‘Aunt Dinah has blowed de horn’
Solo Bas Tuba Bastiaan Peek en Harm Vuijk
“Ritual”
E.G.K. “De Roostenzangers” met pianobegeleiding van Matty Huijts
G. Gershwin, Selectie uit ‘Porgy and Bess’
Koninklijke Harmonie Pieter Aafjes
L. Bernstein/arr. Naohiro Iwai, The West Side Story
E.G.K. “De Roostenzangers” met pianobegeleiding van Matty Huijts
L. Bernstein, Uit The West Side Story
R. Rodgers/O. Hammerstein, Slotkoor uit de musical ” Oklahoma “
Koor en orkest
P.J. Wilhousky, Battle hymn of the republic
PAUZE
E.G.K. “De Roostenzangers” met pianobegeleiding van Matty Huijts
W.A. Mozart, ‘Schon weichet dir, Sonne’ (Openingskoor uit Thamos)
Koor en Orkest
G. Verdi, beroemde operakoren
Koor, Orkest en Bagpipers
S. Walker, Amazing Grace
Koninklijke Harmonie Pieter Aafjes
Whelan Cole, Riverdance
Met dans van: Dutch Irish Dance group ‘Celtic Spirit’
Solo optreden Celtic Spirit
Koninklijke Harmonie Pieter Aafjes
Bjorn Ulvaeus en Benny Anderson, Money, money, money
Joh.Strauss sr., Radetsky mars
Op zaterdag 4 mei 2002 om 19.30 uur herdacht de gemeente Eindhoven de mensen die gevallen zijn voor onze vrijheid. Dit had plaats op de Gemeentelijke Begraafplaats Woensel (voorheen Oude Toren ) aan de Baffinlaan te Eindhoven. Aansluitend om 20.30 uur was er het traditionele herdenkingsconcert in de aula aldaar, dit jaar verzorgd door De Roostenzangers onder leiding van Jos Thomassen.
Het programma zag er als volgt uit:
Vrijdag 8 november, Eindhovens Gemengd Koor De Roostenzangers, barokorkest Florilegium Musicum, sopranen Ellen Schuring en Marjorie Ginczinger, tenoren Marten Smeding en Rein Kolpa in fragmenten uit de opera Idomeneo van Mozart. Geheel onder leiding van Jos Thomassen. Gehoord in Muziekcentrum Frits Philips op woensdag 6 november 2002.
Door Marjolijn Sengers
Eindhovens Gemengd Koor De Roostenzangers heeft in zijn 75-jarig bestaan al heel wat interessante producties voor het voetlicht gebracht. (Concert)missen, oratoria en opera’s van Händel, Puccini of Fauré, om maar een keuze uit de vele componisten te maken, De Roostenzangers draaiden hun hand er niet voor om. Woensdagavond werd het 75-jarig bestaan gevierd in Muziekcentrum Frits Philips met een concertante uitvoering van delen uit Mozarts opera Idomeneo.
Wat vooral opviel aan deze uitvoering was dat deze als geheel zo verzorgd en weloverwogen klonk. De soms veeleisende partijen zaten er bij het koor opvallend goed in. Er werd zuiver gezongen, waar nodig slagvaardig, maar ook harmonieus en homogeen. De koorklank was geen 75 jaar oud maar 75 jaar jong. Het zou overigens goed zijn als het koor wat meer mannen aan zich kon binden; de mannen die er stonden weerden zich prima, maar de verhouding tussen het aantal dames en heren was enigszins zoek.
Idomeneo vraagt om diverse solisten, en die stonden er in de personen van twee sopranen en twee tenoren. Marjorie Ginczinger, Ellen Schuring, Rein Kolpa en Marten Smeding leverden een uitstekende bijdrage. Alle vier hadden ze hun eigen specifieke kwaliteiten, waarbij het mooie, heldere geluid van Schuring en de goed ontwikkelde, expressieve stem van Smeding zich in positieve zin onderscheidden. Alle vier zongen ze vanuit betrokkenheid met de inhoud van het verhaal en gaven ze deze uitvoering een aangenaam professioneel tintje mee.
Dat laatste deed ook barokorkest Florilegium Musicum. Op oude instrumenten en volgens authentieke opvattingen spelend, begeleidde dit orkest zeer betrouwbaar; de duidelijke eigen ideeën over speelwijze en frasering gaven de muziek een duidelijk gezicht.
(Overgenomen uit het Eindhovens Dagblad van vrijdag 8 november 2002.)
| Atto I | |
| No. 3 | Coro “Godiam la pace, trionfi Amore” Recitativo “Estinto è Idomeneo?” (Elettra) |
| No. 4 | Aria”Tutte nel cor vicento” (Elettra) |
| No. 5 | Coro “Pietà! Numi, pietà! Pantomima e Recitativo “Eccoci salvi alfin” (Idomeneo) Recitativo “Cieli! che veggo? (Idomeneo, Idamante) |
| No. 7 | Aria “Il padre adorato” (Idamante) |
| No. 9 | Coro (Ciaccona) “Nettuno s’onori, quel nome risuoni” |
| Atto II | |
| No.10b | Scena con Rondo KV 490 Recitativo “Non piu. Tutto ascoltai” (Ilia, Idamante) Rondo “Non temer, amato bene” (Idamante) |
| No.12a | Aria “Fuor del mar” (Idomeneo) Recitativo “Frettolosa e giuliva Elettra vien” (Idomeneo, Elettra) + eerste deel No. 14. |
| No. 13 | Aria “Idoli mio, se ritroso” (Elettra) Recitativo “Sidonie sponde” (Elettra) |
| No. 15 | Coro “Placido è il mar, andiamo” (Elettra, Coro) Recitativo “Vattene, prence” (Idomeneo, Idamante) |
| No. 16 | Terzetto “Pria di partir, oh Dio!” (Elettra, Idamante, Idomeneo) ….. la tempesta ….. |
| No. 17 | Coro “Qual novo terrore!” Recitativo “Eccoti in me, barbaro Nume!” (Idomeneo) |
| No. 18 | Coro “”Corriamo, fuggiamo” |
| Atto III | |
| Recitativo ‘Solitudine amiche’ (Ilia) + | |
| No. 19 | Aria ‘Zeffiretti lusinghieri’ (Ilia) Recitativo “Principessa, a’ tuoi sguardi” (Idamante, Ilia) + |
| No. 20b | Duetto KV 489 “Spiegarti non poss’io” (Ilia, Idamante) Recitativo “Cieli! Che vedo?” (Idomeneo, Ilia, Idamante, Elettra) |
| No. 21 | Quartetto “Andrò ramingo e solo” (Ilia, Elettra, Idamante, Idomeneo) |
| No. 23 | Recitativo “Volgi intorno lo sguardo, oh sire” (Gran Sacerdote, Idomeneo) |
| No. 24 | Coro “Oh voto tremendo!” (Gran Sacerdote, Coro) |
| No. 26 | Cavatina con coro “Accogli, oh re del mar” (Idomeneo, Sacerdoti) Coro “Stupenda vittoria” |
| No. 28a | La Voce “Idomeneo cessi esser re” |
| No. 30 | Recitativo “Popoli, a voi l’ultima legge” (Idomeneo) |
| No. 31 | Coro”Scenda Amor, scenda Idomeneo” |
Op zondagmiddag 15 december 2002 verzorgden de Eindhovensche PTT Harmonie en het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” samen een kerstconcert in de St. Gerarduskerk in Eindhoven. Het werd een afwisselend concert met sfeervolle harmoniemuziek, prachtige zang, een bijzonder kerstverhaal en samenzangen. Het concert begon om 15.00 uur en duurde ongeveer anderhalf uur. De toegang was gratis.
Sfeer, muziek, samenzijn, zang, harmonie en gezelligheid zijn belangrijke elementen van de kersttijd. De twee muziekverenigingen verzorgen ieder jaar traditiegetrouw in deze tijd een kerstconcert. Dit jaar besloten zij hun krachten te bundelen om de genoemde elementen samen te voegen en u zo in kerstsfeer te brengen. Beide gezelschappen traden ieder afzonderlijk op, de Eindhovensche PTT Harmonie o.l.v. Kees Barnier en het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” o.l.v. Jos Thomassen. Matty Huijts begeleidde het koor aan de piano.
Een concours kan een impuls leveren aan de vitaliteit, de kwaliteit en de aantrekkelijkheid van een koor. Vanuit die optiek geeft de Stichting Nederlands Koorfestival invulling aan het Nederlands Koorfestival dat de titel “Koor van het jaar” uitreikt. Vanuit die optiek ook heeft het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” op zondag 1 juni 2003 deelgenomen aan het Nederlands Koorfestival.
Plaats van handeling was de Nuonzaal in Musis Sacrum te Arnhem. Om 12.45 uur trad het koor aan voor de voorronde. Hierin werden ten gehore gebracht:
Verder namen aan dit concours deel enkele gemengde koren, een vrouwenkoor met hedendaagse muziek en een met jazzmuziek, barbershopkoren, musicalkoren, een close harmonykoor en popkoren
De jury, die bestond uit Wilbert Friedrichs, Michel de Valk en Caroline Westgeest, waardeerde het optreden. Van de elf koren die optraden gingen er slechts drie door naar de halve finale, die ‘s avonds in dezelfde zaal plaatsvond. Hiertoe behoorden ook De Roostenzangers.
In de halve finale stonden op het programma:
De Roostenzangers hoorden in de voorronde zonder meer tot de beste koren van de dag maar waren voor de halve eindstrijd een maatje te klein. Daarmee is hun kwaliteit samengevat. Overdag en ‘s avonds waren we verrast door de dynamische, frisse klank en de energie van dit grote en niet meer zo jonge koor. Pittige stukken als Nettuno s’onori van Mozart (wat ‘s avonds beter uitpakte dan overdag) en het Motett van Norman zijn mogelijk iets te hoog gegrepen, maar dit koor kiest in elk geval niet voor de veilige weg. De mannen lieten een fraaie samenklank horen bij het begin van Des Tages Weihe
De dynamiek van dit koor was opvallend rijk geschakeerd, al viel die in de moeilijkste stukken soms een beetje weg. Wel valt er vocaal nog het een en ander te verbeteren. We hoorden af en toe veel druk op met name de hogere vrouwenstemmen waardoor ze schreeuwerig klonken. Ook bleven de snelste ritmes niet altijd overeind. Overigens was de jury het op details oneens. Waar de één vergenoegd wegzwijmelde bij Bogoroditsye uit de Vespers van Rachmaninov vond een ander dat veel te snel en miste die het typisch Slavische karakter van het stuk.
De competitie was ‘s avonds zwaarder dan overdag. Vandaar een verschil in de punten
| Score in punten voorronde | Score in punten halve finale | |
| Technische uitvoering | 7 | 6,5 |
| Artistieke uitvoering | 7,5 | 7 |
| Podiumpresentatie | 7,5 | 7 |
| Programmering | 8 | 6,5 |
| Totaal afgerond | 7,5 | 6,5 |
Op zaterdag 11 oktober 2003 verzorgde het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” een romantisch concert in de Wintertuin van Dorint Cocagne aan de Vestdijk te Eindhoven. Aan dit concert werkte mee het pianoduo Matty en Paul Huijts. Het geheel stond onder leiding van de dirigent van het koor, Jos Thomassen.
In dit concert begeleidde Matty het koor bij de meeste werken, terwijl zij samen vierhandig de “Liebeslieder” begeleidden. Daarnaast speelden zij vóór de pauze vierhandig Fantasie, Polonaise en Marche militaire van Schubert en na de pauze vier delen uit de Ungarische Tänze van Brahms.
| 1. | Psalm 92 ‘Tôw ľhôdos’ D.953 | koor a capella |
| 2. | Der 23. Psalm ‘Gott ist mein Hirt’ Op. 132 / D.706 | dameskoor met piano |
| 3. | Fantasie Op. 103 / D940 | piano vierhandig |
| 4. | Des Tages Weihe Op. 146 / D.763 | koor met piano |
| 5. | Der Gondelfahrer Op. 28 / D.809 | mannenkoor met piano |
| 6. | Polonaise Op. 61 nr. 2 / D.824 | piano vierhandig |
| 7. | Marche militaire Op. 51 nr. 3 / D 733 | piano vierhandig |
| 8. | Hirtenchor ‘Hier auf den Fluren’ | koor met piano |
| 9. | Jägerchor: ‘Wie lebt sich’s so fröhlich’ resp. nr.7 en nr.8 uit: Rosamunde D.797 | koor met piano |
| 1. | Zigeunerlieder für vier Singstimmen und Klavier Op. 103
| koor met piano |
| 2. | Ungarische Tänze für das Pianoforte zu vier Händen
| piano vierhandig |
| 3. | ‘In stiller Nacht’ (Deutsche Volkslieder, WoO 34, nr.8) | koor a capella |
| Abendständchen (Weltliche a-capella Gesänge, Op. 42, nr.1) | koor a capella | |
| 4. | Liebeslieder (Aus ‘Polydora’ von Daumer) Op. 52 Walzer für 4 Singstimmen und Klavier zu 4 Händen
| koor met piano vierhandig |
Psalm 92 ‘Tôw ľhôdos’ D 953 – koor a capella
De Hebreeuwse tekst van psalm 92, vers 1-9, werd door Franz Schubert in juli 1828 getoonzet voor Salomon Sulzer, cantor van de Weense synagoge. Het werk is geschreven voor baritonsolo (de cantor / gazan), solokwartet en koor. De eerste uitvoering vond nog diezelfde zomer plaats in de synagoge te Wenen.
Een solokwartet en het koor zingen in afwisseling Gods lof. Vervolgens schetsen cantor en koor alternerend het dilemma van de gelovige, die moet toezien hoe goddelozen en boosdoeners gedijen. Maar uiteindelijk zullen zij te gronde worden gericht voor altijd! Volgens de gelovige psalmist, althans. En tot slot klinkt de overtuiging, dat God voor eeuwig boven alles zal tronen, in een verkorte herhaling van het eveneens optimistische eerste deel. Schubert heeft het joodse psalmzingen uitstekend weten te treffen in de kenmerkende ‘in elkaar grijpende’ imitaties van cantor en koor, met voor joodse psalmodie karakteristieke melodische uitgangen. Tegelijkertijd heeft hij het centrale dilemma dramatisch weten te illustreren met typisch Schubertiaanse harmonieën.
Der 23. Psalm ‘Gott ist mein Hirt’ Op. 132 / D 706 – dameskoor met piano
Deze zetting van psalm 23, in het Duits vertaald door Moses Mendelssohn, werd geschreven voor een groep leerlingen van Anna Fröhlich, zangpedagoge aan het Weense conservatorium. Deze leerlingen brachten het lied ten gehore op 9 juni 1822 bij Ludwig von Sonnleithner , tijdens een ‘Abendunterhaltung’ van de Weense ‘Gesellschaft der Musikfreunde’ op donderdagavond. De melodische schoonheid, de rijke harmonie met overrompelende modulaties en de ‘etherische’ pianobegeleiding geven het lied iets verhevens.
Fantasie Op. 103 / D 940 – piano vierhandig
Geen componist heeft ooit met zoveel liefde gecomponeerd voor vierhandig piano dan Franz Schubert. Een aantal van zijn composities behoort tot de mooiste muziek die geschreven is voor dit medium, dat doorgaans meer geschikt wordt geacht voor musiceren in huiselijke kring dan voor de concertzaal. De Fantasia in f is een van de belangrijkste werken van Schubert voor piano à quatre mains. Het werk is voltooid in april van zijn laatste en ondanks ziekte zeer productieve jaar 1828 en is opgedragen aan gravin Karoline Esterházy (toen gravin van Creneville) als aandenken aan de gelukkige dagen in het slot te Zseliz in 1824. Het werd na zijn dood uitgegeven bij Diabelli in Wenen (maart 1829).
In een aaneengesloten compositie wordt een synthese nagestreefd van de vier delen van de sonate-hoofdvorm (expositie, doorwerking, recapitulatie en coda) versmolten met de vier delen van de symfonie: allegro, langzaam deel, scherzo en finale. Het ‘Allegro molto moderato’ opent met een elegisch thema gevolgd door een meer assertief idee. Dan volgt het ‘Largo’; een recitatief vormt de inleiding op een liefdesverklaring van Italiaanse melodische gratie. Na het ‘Scherzo’ keert het openingsthema terug ‘Tempo I’ als inzet van de finale. Deze bereikt zijn hoogtepunt wanneer het assertief thema wordt uitgebreid tot een krachtig fugato, leidend tot het hartverscheurende slot. Dit werk blijft één van Schubert’s meest pathetische uitingen; weemoedige reminiscenties aan mooie, liefdevolle tijden, gemengd met een vage doodsverwachting worden opgeroepen met aangrijpende emotionele kracht.
Des Tages Weihe Op. 146 / D 763 – koor met piano
De subtitel van dit werk is ‘Hymne zur Namens- oder Geburtsfeier’. Baronesse Geymüller wilde deze tekst (van een onbekende dichter) laten toonzetten om te vieren dat een vriend zijn gezondheid herwonnen had. Via zangpedagoge Anna Fröhlich werd Schubert benaderd. Kennelijk beantwoordde het resultaat aan de verwachtingen: de dankbare baronesse schonk de componist 50 Gulden voor dit koorwerk.
Der Gondelfahrer Op. 28 / D 809 – mannenkoor met piano
De tekst van Johann Mayrhofer schildert een nacht op de kanalen in Venetië. In de opgewekte begeleiding klinkt de roeislag van de gondelier en in de melodie wordt de schommelbeweging van de boot gesuggereerd; dit wordt slechts kort onderbroken door klokkenklanken als het middernachtelijk uur slaat over de lagune. Subtiel wordt aangeduid hoe de geliefden, slechts onder het wakend oog van de schipper, van hun remmingen losgeschommeld worden. Dit schijnbaar eenvoudige lied was bestemd voor de Abendunterhaltung op 17 november 1825 bij Ludwig von Sonnleithner.
Polonaise Op. 61 nr. 2 / D 824 – piano vierhandig
Ontstaan in de zomer van 1824 in het slot te Zseliz, niet voor dansen bestemd maar voor gezellig musiceren. Schubert’s polonaises zijn gecomponeerd in samengesteld driedelige vorm; het Trio-deel staat vaak in terts- of kwintverwantschap tot de hoofdtoonsoort (hier: F Des F). Robert Schumann schreef in zijn dagboek op 19 augustus 1828: “Polonaisen von Schubert – lauter aufbrechende Gewitterstürme mit romantischen Regenbogen über feierlich-schlummernden Welten.”
Marche militaire Op. 51 nr. 3 / D 733 – piano vierhandig
Evenals de polonaises zijn ook de marsen bedoeld voor huiselijk musiceren en gezellige samenkomsten in vriendenkring. Ze zijn overeenkomstig van vorm. Volgens Josef von Spaun heeft Schubert ze gecomponeerd tijdens zijn tijd als muziekleraar bij de familie Esterházy in Zseliz (1818 of 1824).
Hirtenchor ‘Hier auf den Fluren’ – koor met piano
Jägerchor: ‘Wie lebt sich’s so fröhlich’ – koor met piano
resp. nr.7 en nr.8 uit: Rosamunde D 797
[Wil]Helmina von Chézy, afkomstig uit Dresden, had het libretto geschreven voor Weber’s Euryanthe en kwam in 1823 voor de première van dit stuk naar Wenen. De kring rond Schubert, die hem in zijn theaterambities wilden steunen, vonden deze dame bereid een toneelstuk met gelegenheid tot muzikale intermezzi te schrijven. De eerste uitvoering van ‘Rosamunde von Cypern’ in het Theater an der Wien was redelijk succesvol, doch na de tweede uitvoering werd het stuk van het programma afgevoerd: de mix van ridder-, herders- en jagersromantiek sloeg niet aan, ondanks de gunstige perskritiek. Schubert’s Zwischenakt-musiken en koren mogen zich echter in een blijvende populariteit verheugen.
Na de lieflijke reidans van de herders en herderinnen op de weide volgt een jacht van een eveneens gemengd gezelschap, jagers en jagerinnen. Het is duidelijk dat de jacht op de buit ‘die reizend uns wacht’ opgevat moet worden als metafoor.
Selectie uit: Zigeunerlieder für vier Singstimmen und Klavier – Op. 103
De ‘Zigeunerlieder’ van Johannes Brahms ontstonden in de winter van 1887/1888 en verschenen in oktober 1888 in druk. De liedteksten ontleende Brahms aan de uitgave van 25 Ungarische Liebeslieder door Hugo Conrat; deze had de volkse liederen geleerd van de Hongaarse oppas voor zijn kinderen en had er een vrije vertaling van gemaakt. Omdat deze vertaling niet goed spoorde met de oorspronkelijke melodieën componeerde Brahms geheel nieuwe melodieën, waarbij hij slechts sporadisch oorspronkelijke fragmenten gebruikte. Daarbij paste hij weloverwogen ‘hongarismen’ toe, zoals het karakteristieke csardasritme en de cimbalom-imitaties in de pianobegeleiding.
Aan de cyclus ligt geen expliciete handeling ten grondslag, maar de aaneenschakeling van uitgebeelde taferelen en gevoelens suggereert een gebeuren dat aangekondigd wordt in de oproep aan de zigeunerviolist om het ‘Lied vom ungetreuen Mägdelein’ te spelen. Hoogtepunt is de opbloeiende liefde in de dansscène van nr.5 (‘Brauner Bursche führt zum Tanze’); daarna volgen steeds somberder wordende gemoedstoestanden als gevolg van bedrogen en in de steek gelaten worden, geschilderd in dalende toonsoorten, waarbij uiteindelijk niets over blijft dan vol verlangen te dromen over de verloren geliefde.
Selectie uit: Ungarische Tänze für das Pianoforte zu vier Händen
Heft I- II werden in 1869 uitgegeven bij Simrock, Berlijn; Heft III-IV in1880. Van de in totaal 21 dansen maakte hij nog een orkestbewerking en een versie voor pianosolo. De door Brahms geciteerde melodieën waren populaire Hongaarse dansen in de periode dat hij zich met zijn Hongaarse dansen bezig hield (eind 1850 tot 1880). Ze variëren van tot op de dag van vandaag bewaard gebleven volksliederen tot volkse salonmuziek van rondreizende zigeuners, beantwoordend aan de smaak van de burgerij in die dagen. Brahms raakte opgetogen over de zigeunermelodieën die hij gespeeld hoorde door de violist Ede Reményi. Hij verzamelde Hongaars lied- en dansmateriaal en werd door gedrukte of mondeling overgeleverde melodieën geïnspireerd. De romantische misvatting dat het authentieke Hongaarse volksmuziek betrof verhoogde zijn respect ervoor. Brahms zelf zag zijn dansen als arrangementen. Doch, ook al was hij niet de componist van de basismelodieën, door de vorm en de intensificatie die Brahms op het materiaal heeft gelegd zijn ze te beschouwen als échte composities. Hij wist de traditionele, gepassioneerde uitvoeringsstijl van de zigeunerviolisten op te roepen.
Nr.1 Allegro molto. Gebaseerd op ‘Isteni csárdás / hattyú hangok’ gecomponeerd door ‘veldkapelmeester’ Miska Borzó (vrijheidsstrijder van 1848). Zijn werk werd door Ottó Petényi naar het spel van de beroemde zigeunerprimas Ferenc Sárközy (1820-1897) voor piano bewerkt en uitgegeven te Pest in 1859. Deze csardas hoort niet tot de echte dorpse volkstraditie; in de stad zijn varianten ervan nog heden populair.
Nr.6 Het Vivace-hoofddeel is eveneens een saloncsárdás ‘Rósza bohor csárdás’ uitgegeven door Adolf Nittinger in 1864. Zeer populair in Brahms’ tijd en in verschillende uitgaven gedrukt.
Nr.17 Het ‘Vivace non troppo’ deel is in feite het lied ‘Ez az én szeretom ez a piczibarna’ een van de populairste liederen in volksliedstijl van Kálmán Simonffy (1854); Brahms kende vermoedelijk de pianobewerking door Miklós Konkoly Thege (1860). Het tweede deel (Meno presto) is gebaseerd op een algemeen verbreid lied in volksliedstijl, bewerkt voor piano door Jószef Szerdahelyi (rond 1844).
Nr. 5 Het hoofddeel is gebaseerd op de ‘Bártfay Emlék Csárdás’, mogelijk van Ede Reményi en gezet door Béla Kéler; veel door zigeunerorkesten in de steden gespeeld. Het vivace-middendeel is een volkslied uit de verzameling van 50 volksliederen door Ignác Bognár uitgegeven te Pest in 1858.
‘In stiller Nacht’ (uit Deutsche Volkslieder, WoO 34, nr.8 – koor a capella
Brahms wordt terecht gezien als meester van het hoogromantische lied en vervolmaker van de romantische koormuziek. De tekst van ‘In stiller Nacht’ is ontleend aan een gedicht voor de passietijd van Friedrich von Spee (1591-1635). Brahms heeft de strofen 1 en 14-15 van dit gedicht omgewerkt tot een lied van 2 strofen. De eerste helft van de melodie ontleende Brahms aan twee overeenkomstige katholieke kerkliederen; de tweede helft van de melodie werd door Brahms aangevuld. Zo ontstond met geniale hand een werk met schijnbaar eenvoudig volksliedkarakter, waarin een weemoedige avondstemming geschilderd wordt.
Abendständchen (uit Weltliche a-capella Gesänge, Op. 42, nr.1) koor a capella
Selectie uit: Liebeslieder (Aus ‘Polydora’ von Daumer) – Op. 52
Walzer für 4 Singstimmen und Klavier zu 4 Händen
Gedurende de jaren 1860 en volgende publiceerde Brahms drie groepen van dansen: de 16 walsen, de eerste 10 Hongaarse dansen en de 18 Liebeslieder Walzer Op.52. Deze werken in bewust gekozen ‘populaire’stijl droegen belangrijk bij aan het vestigen van zijn naam bij het brede muziekminnende publiek. De eerste cyclus Liebeslieder werd voltooid in augustus 1869 te Baden-Baden; hoewel Brahms waarschijnlijk in 1868 of eerder eraan begonnen is, werkte hij er voornamelijk aan vanaf mei 1869. De eerste uitvoering vond plaats op 5 januari 1870 te Wenen door een solokwartet met Brahms en Clara Schumann aan de piano. Brahms zelf twijfelde lang over de optimale vocale bezetting tussen solokwartet, kleinkoor en koor. Dit geeft aan dat elk van deze bezettingen verantwoord is, mits er voor de nodige transparantie gezorgd wordt.
De Liebeslieder-Walzer zijn oorspronkelijk echt bedoeld om gezongen te worden. De verschillende latere versies (vierhandig piano zonder zang, orkest met zang) ontstonden op verzoek van de uitgever of van vrienden. Voor het overige kan deze ‘dansmuziek’ inderdaad gezien worden als voortzetting van de traditie van Schubert’s Ländler en Walzer. (Brahms schrijft in een brief aan zijn vriend Ernst Rudorff over het tempo van de walsen dat het ‘eigentlich das des Ländlers ist: mäßig.’) Door toevoeging van vier zangstemmen aan de piano à quatre mains vergrootte Brahms zijn mogelijkheid tot kleuring en toevoeging van contrapuntische details. Hij bracht een grote structuur in de cyclus aan en paste zorgvuldig gekozen variatie toe bij het inzetten van de zangstemmen. In nr. 9 ‘Am Donaustrande’ herkennen velen een bedekt eerbetoon aan Johann Strauß (toen pas nieuwe) ‘An der schönen blauen Donau’, de wals waarvan Brahms openlijk betreurde hem niet gecomponeerd te hebben.
De teksten zijn ontleend aan ‘Polydora, ein weltpoetisches Liederbuch’ (1855), een verzameling meest Oost-Europese liederen, vertaald en uitgegeven door Georg Friedrich Daumer (1800-1875). Van de door Brahms gebruikte teksten is nr.8 pools, nr.9 Hongaars, nr.10 Russisch-Pools, nr.11 Pools; nr.12 t/m 15 zijn Russisch-Poolse dansliederen en nr.16 is Hongaars. De verschillende teksten werden door Brahms in een onderling verband geplaatst, die het verloop van een liefde suggereert, gelardeerd met symboliek van al dan niet gekooide vogels, sloten die verbroken worden om de geliefde te bereiken of juist geplaatst worden op kwade monden om het geklets en geroddel te stoppen. Het begint met: “Als jij mij met je ogen zo gevoelig aankijkt vergeet ik de grauwe wereld om mij heen; nooit zal een ander jou zo liefhebben als ik!” Hoe mooi is het, als twee geliefden elkaar vinden. Immers, “zoals een vogel een rustplaats zoekt op een tak, zo verlangt mijn hart een hart om voor altijd tot rust te komen.” De liefde wordt beleefd bij maanlicht, weerspiegeld in water, terwijl de nachtegaal zingt en de sterren stralen: “Heb mij lief zoals ik jou liefheb en kus mij in het donker.” Echter, de liefde blijkt een valkuil. Voor diegene, die erin gevangen zit blijft niets over dan steunen van verdriet en terugdenken aan de momenten van gelukzaligheid.
Op zondag 14 december verzorgden de Eindhovensche PTT Harmonie, het mannenkoor “De Brabantzangers” en het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” in de St. Gerarduskerk te Eindhoven een gevarieerd kerstconcert. Het concert begon om drie uur en duurde twee uur. De toegang was gratis.
De combinatie van harmonie, mannenkoor en gemengd koor bood op zich al een aangename variatie. Daarnaast hadden de dirigenten repertoire gekozen in verschillende muziekstijlen, zowel klassiek als modern, uit allerlei culturen, in diverse talen en uiteenlopend qua sfeer. Ook boden enkele samenzangen de concertbezoekers de gelegenheid om in de kerstsfeer te komen.
De Eindhovensche PTT Harmonie stond onder leiding van Adri Verhoeven. Jos Thomassen leidde het mannenkoor “De Brabantzangers”, dat bij sommige werken werd begeleid door een koperkwartet en eenmaal door slagwerk. Het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” stond eveneens onder leiding van Jos Thomassen en werd aan de piano begeleid door Matty Huijts.
arr. W. Hautvast, “A Swinkling Christmas”
Kerstwens (door Piet Geldens)
Door René van Peer
Maandag 22 december, Volkskerstzang Eindhoven. Muziekvereniging Wilhelmina o.l.v. Roger Cobben. Met Eindhovens Gemengd Koor De Roostenzangers o.l.v. Jos Thomassen, met Matty Huijts, piano; Jorge Castro, zang; Daniel Fanego, gitaar en slagwerk. Gezien op zaterdag 20 december in de grote zaal van Muziekcentrum Frits Philips te Eindhoven.
Het is een mooie traditie, de jaarlijks terugkerende Volkskerstzang die zaterdag voor de 47e keer gehouden werd door Muziekvereniging Wilhelmina. Op een moment dat de commerciële hausse rond kerst zijn hoogtepunt bereikt, in een tijd waarin éénderde van de Nederlanders niet meer schijnt te weten wát we nu eigenlijk vieren op Kerstmis, brengt Wilhelmina een concert dat draait rond de geboorte van Jezus. De vereniging wist daarmee zonder enig probleem de grote zaal van het Eindhovense Muziekcentrum te vullen. Meer nog, ze kreeg het publiek ook aan het zingen.
Het programma bood een grote diversiteit. Naast liederen die de zaal kon meezingen, was er zowel bespiegelende als feestelijke muziek te horen. Als solist was de van oorsprong Paraguayaanse tenor Jorge Castro uitgenodigd. Hij mocht vooral stralen in delen uit religieuze composities van Zuid-Amerikaanse grondgebied, zoals het ‘Kyrie’ uit de populaire Misa Criolla. Met zijn lyrische stem gaf hij zijn liederen een dramatisch, Latijns tintje. Maar hoe goed en professioneel Castro ook zong, het waren De Roostenzangers die de meest verrassende bijdragen leverden. Ze hadden een bijzonder repertoire gekozen. De liederen die ze zongen, waren onalledaags en hadden een hoge moeilijkheidsgraad.
Zo brachten ze ‘Hodie Christus natus est’ van Jan Pieterszoon Sweelinck, een koor vol diepe overpeinzing uit Sergej Rachmaninovs Vespers, en het wondermooie ‘This little babe’ van Benjamin Britten, dat in kleine stappen hoger werd en steeds glorieuzer ging klinken.
Door de samenzang echter was dit bij uitstek een concert waarin je het gevoel kreeg dat de zaal fungeerde als een muzikaal trefcentrum voor de stad. Hier vierden Eindhovenaren samen de geboorte van Christus. Er hing een zeldzame sfeer van saamhorigheid in de zaal, een sfeer die hoort bij Kerstmis. Het enige storende element was het drumstel dat bedoeld was om ritme en tempo aan te geven. Geregeld zat de drummer op een ander spoor dan de zaal, maar erger was dat deze begeleiding de liederen degradeerde tot popdeuntjes.
(Overgenomen uit het Eindhovens Dagblad van maandag 22 december 2003)
Op zaterdag 20 december 2003 verleende het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” medewerking aan de Volkskerstzangavond in het Muziekcentrum Frits Philips te Eindhoven. Het koor werd aan de piano begeleid door Matty Huijts. Jos Thomassen had de muzikale leiding.
Het volledige programma luidde als volgt:
Wereld, wees blij (Joy to the world)
De Muziekvereniging ‘Wilhelmina’ stond onder leiding van Roger Cobben.
De schriftlezingen werden verzorgd door leerlingen van het Lorentz Lyceum.
De Eindhovense Regionale Verplegings Omroep (ERVO) verzorgde uitzendingen van het evenement in ziekenhuizen en bejaardencentra.
Organisator en oorspronkelijk initiatiefnemer van de Volkskerstzang is Muziekvereniging Wilhelmina. Vanaf 1997 is men te gast in het Muziekcentrum Frits Philips, waar men bezig is om ‘de zaterdag voor kerst’ voor dit evenement tot een vast gebeuren te bestempelen.
Die Jahreszeiten van Haydn door Eindhovens Gemengd Koor De Roostenzangers, barokorkest Florilegium Musicum, sopraan Ellen Schuring, tenor Frank Fritschy en bas Julian Hartman o.l.v. Jos Thomassen. Gehoord in Muziekcentrum Frits Philips in Eindhoven zaterdag 6 november 2004.
Door Marjolein Sengers
Die Jahreszeiten van Joseph Haydn is een van de meest uitgevoerde oratoria. Dat is niet voor niets, de muziek is mooi en goed verteerbaar. Het koor, het orkest en de drie solisten hebben een wezenlijk en aantrekkelijk aandeel in het geheel. In de uitvoering door De Roostenzangers in het muziekcentrum deden alle partijen hun best Haydn’s lichtvoetige muziek zo fraai mogelijk te verklanken. Wat het koor betreft betekende dat heldere, transparante en veerkrachtige samenzang, goed op toon en strak in het tempo. Ook de solisten hadden kwaliteit hoewel de een wat meer dan de ander. Bij solistisch zingen komt het sterk aan op communiceren met het publiek, op het overbrengen van ‘de boodschap’. Sopraan Ellen Schuring was daarin het meest bedreven. Haar mooie, klare stem, haar voordracht en haar betrokkenheid bij de partituur maakten elke noot die ze zong boeiend. Tenor Frank Fritschy en bas Julian Hartman kan kwaliteit niet worden ontzegd, beiden zongen echter minder stabiel dan hun vrouwelijke collega. Hartman zong zowel qua timbre als qua presentatie te veel naar binnen gericht. De op zich mooie, lichte tenorstem van Fritschy had te weinig spanning en daadkracht.
De open frisse klank van het op oude instrumenten of kopieën daarvan spelende barokorkest Florilegium Musicum was een aangename aanvulling op wat de zangers voortbrachten. Helemaal gaaf was het allemaal niet – het continuo was soms hinderlijk onzuiver – in grote lijnen bood dit orkest de bedding waarin de zangers in alle vertrouwen hun gang konden gaan. Alles bij elkaar genomen werd er goed en muzikaal gemusiceerd. Dat het allemaal toch wat saai was en niet echt geïnspireerd, had wellicht ook met de lengte van het werk te maken; je moet letterlijk en figuurlijk een lange adem hebben om met dit tweeënhalf uur durende oratorium je publiek te blijven boeien.
(Overgenomen uit het Eindhovens Dagblad van maandag 8 november 2004)
Het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” voert op zaterdag 6 november 2004 het oratorium “Die Jahreszeiten” van Joseph Haydn uit in de grote zaal van het Muziekcentrum Frits Philips te Eindhoven. Het concert begint om 20.15 uur.
Aan dit concert werken mee de solisten Ellen Schuring, sopraan, Frank Fritschy, tenor en Julian Hartman, bas/bariton. Het barokorkest Florilegium Musicum begeleidt het geheel op historische instrumenten. De muzikale leiding is in handen van de dirigent van het koor Jos Thomassen.
‘Die Jahreszeiten’ is een van de meest geliefde oratoria en een aantrekkelijk werk voor een breed concertpubliek. Het heeft een imponerende kracht en is ongewoon boeiend en levendig, juist door de rijkdom en de gevarieerdheid. Iedere luisteraar kan er iets in vinden dat hem aanspreekt. Voor kenners blijft dit oratorium interessant. Door zijn veelzijdigheid, diepgang en gelaagdheid wordt de betrekking tot het werk voortdurend verdiept en verandert het gezichtspunt bij iedere nieuwe kennismaking.
Kunsthistorisch is het een belangrijk werk waardoor uitvoering ervan betekenis heeft voor het plaatselijke culturele leven in het algemeen en de koorcultuur in het bijzonder.
Deze compositie vormt het eindpunt van Haydn’s artistieke ontwikkeling. Die begon vanuit de baroktraditie, werd steeds gekenmerkt door originaliteit en bijzondere expressiviteit, bracht de Weense klassieke stijl voort en legde de kiem voor de romantiek. In dit groots opgezette oratorium heeft het talent van Joseph Haydn zich in al zijn veelzijdigheid ontplooid. Het werk ontstond in de grote vocale bloeiperiode aan het eind van zijn leven, waarin hij zijn verheven, sublieme stijl ontwikkelde door de contrapuntische, op Händel geïnspireerde schrijfwijze om te vormen en te verrijken met meesterlijke climaxtechniek. Enerzijds vatte hij in dit werk de hele muzikale erfenis van de 18e eeuw samen, anderzijds reikte hij vooruit naar de toekomst. Zijn beeldende kracht, grote expressiviteit en de dramatische klankeffecten van een briljante instrumentatie vormden de voorbereiding van de romantiek. Delen van het werk stonden model voor latere componisten. Kwalitatief hoort het tot de beste oratoria van alle tijden. ‘Die Jahreszeiten’ werd daarom een van de meest geliefde oratoria en een van de pijlers van het concertleven en de oratoriumcultuur.
Het werk is in Eindhoven nog niet eerder uitgevoerd op bij de ontstaansperiode horende instrumenten en gespeeld volgens de historische uitvoeringspraktijk. De Roostenzangers willen graag het publiek overtuigen met een interpretatie die de bedoelingen van de componist recht doet en gebruik maakt van de middelen en de klankverhoudingen die de componist ter beschikking stonden (uiteraard binnen de mogelijkheden en huidige omstandigheden). Het koor heeft daarom voor de begeleiding het barokorkest Florilegium Musicum geëngageerd, dat speelt op historische instrumenten en de professionele kwaliteiten heeft die het mogelijk maken een ‘authentiek’ klankbeeld te realiseren.
Na de Tweede Wereldoorlog is ‘Die Jahreszeiten’ in Eindhoven een aantal malen ten gehore gebracht. Het Philips’Philharmonisch Koor voerde het werk geheel of gedeeltelijk uit in 1947 (4 keer), in 1956 (2 keer), in 1972 (2 keer) en in 1973, 1974 en 1977 één keer. De Eindhovense Oratorium Vereniging voerde het werk in 1963 en in 2001 uit.
Vergeleken met andere grote oratoria, zoals de ‘Matthäus Passion’ van J.S. Bach, ‘Messiah’ van G.F. Händel of ‘Die Schöpfung’ van J. Haydn is dit belangwekkende werk relatief weinig tot klinken gebracht door Eindhovense verenigingen, vooral niet de laatste jaren. Ook in de regio eromheen is het slechts weinig uitgevoerd. In Veldhoven is het werk in de naoorlogse periode tweemaal uitgevoerd door het Kempenkoor, het laatst in 1993.
Het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” verzorgde traditiegetrouw op zondag 19 december in de St. Gerarduskerk aan het St. Gerardusplein te Eindhoven zijn jaarlijkse kerstconcert. Het concert begon om 15.30 uur. De toegang was gratis.
Het programma bestond uit zang door het koor, a cappella en begeleid door zijn vaste pianist Matty Huijts, afgewisseld met enkele samenzangen en een tweetal instrumentale intermezzi door pianist Matty Huijts en Otte van Ham op dwarsfluit. Het geheel stond onder leiding van Jos Thomassen.
Het programma luidde als volgt:
Op zondag 30 oktober 2005 organiseerde de Stichting MOV Groep Woensel Oost een benefietconcert. Dit werd geheel verzorgd door het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” onder leiding van Jos Thomassen. Het koor nam met dit concert tevens afscheid van zijn vaste pianist Matty Huijts.
Het concert had plaats in de Thomaskerk, Thomaslaan 43 in de wijk Oude Gracht te Eindhoven en begon om drie uur. De toegang was gratis.
Het koor zong een aantal koren uit het “Weihnachts-Oratorium” van J.S. Bach als voorproefje voor het najaarsconcert en verder operakoren van W.A. Mozart en G. Verdi, enkele koren uit het het oratorium “Die Jahreszeiten” van J. Haydn en werken van J. Brahms, S. Rachmaninov en F. Schubert. Pianist Matty Huijts was als solist het muzikaal middelpunt in de Fantasie in c, KV 475, van W.A. Mozart.
Matty Huijts was van 1 oktober 1988 tot 1 augustus 2005 de vaste pianist van het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers”. Sinds augustus 1999 vervulde hij ook de functie van repetitor bij het koor.
Matty Huijts studeerde cum laude af aan het Conservatorium te Maastricht en vervolgde zijn studie met een speciale beurs van het toenmalige ministerie van WVC in de Meisterklasse van de beroemde pianist Paul Badura Skoda in Essen (D). Daarna volgde hij een specialistische opleiding begeleiding en kamermuziek aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag.
Hij werkt als pianodocent aan Muziekschool De Kempen en heeft ook een bloeiende privé-les-praktijk. Hij begeleidt zowel instrumentalisten als zangers en is veel gevraagd als begeleider-repetitor bij diverse koren, waaronder het Brabant Koor en het Philips’Philharmonisch Koor. Matty Huijts trad vele malen op voor radio en televisie.
De Stichting MOV Groep Woensel Oost zet zich als een binnen de RK Parochie Woensel Oost in Eindhoven functionerende werkgroep al zo’n dertig jaar in voor projecten in de Derde Wereld. Ieder jaar organiseert de stichting een of meer benefietconcerten om geld in te zamelen voor het volk van de Boran, een straatarme stam van met name herders in de bush van Noord-Kenia. Zij richt zich in het bijzonder op het bieden van structurele hulp om het Boranvolk tot een grotere zelfstandigheid en onafhankelijkheid te brengen. Die projecten worden vastgesteld in overleg met het Garba Tulla Development Office (GTDO).
De toegang tot het concert is gratis, maar na afloop is er gelegenheid een vrijwillige bijdrage te geven voor de projecten van de stichting.
Het programma voor het concert van zondag 30 oktober 2005 zag er als volgt uit:
Weihnachtsoratorium van J.S. Bach door Eindhovens Gemengd Koor De Roostenzangers, barokorkest Florilegium Musicum, sopraan Ellen Schuring, alt Margareth Beunders, tenor Ludwig van Gijsegem en bas/bariton Martijn Sanders. Geheel o.l.v. Jos Thomassen. Gehoord in Muziekcentrum Frits Philips in Eindhoven op zondag 11 december 2005.
Door Marjolijn Sengers
Met het Weihnachtsoratorium van Johann Sebastian Bach hebben alle toonaangevende dirigenten zich al wel eens beziggehouden. Er liggen van dit werk dan ook veel opnames in de winkel. Verreweg de meeste, zeker die van de laatste twee decennia, zijn volgens de heersende regels van de authentieke uitvoeringspraktijk, met oude instrumenten of kopieën daarvan, tot stand gekomen na uitgebreide studies van de partituur en de ontstaansomstandigheden. Gemengd Koor De Eindhovense Roostenzangers, met ruim zeventig leden een van de grootste koren uit de regio, heeft de oude muziek er ook bijgehaald, in de vorm van barokorkest Florilegium Musicum. En dat was een goede greep. Florilegium Musicum kleurde deze uitvoering van het Weihnachtsoratorium met gaaf, fluwelig, strak en expressief spel fraai in. Wil je het helemaal goed doen, dan kun je als koor eigenlijk niet achterblijven. Je kunt de barokke tint niet alleen aan het orkest overlaten, die moet je als koor ook proberen te benaderen. En op dat punt liet de uitvoering van zondagavond het enigszins afweten.
Er was een duidelijk verschil tussen de aanpak van het koor en die van het orkest. Er was op de koorzang weinig aan te merken, er werd redelijk gaaf, zuiver en netjes gezongen. Maar een koor zou eigenlijk voor méér moeten gaan. En méér was te halen geweest uit een interessantere frasering. Waar het orkest spits, kort, strak en slagvaardig speelde, bleef het koor steken in een wat slap gebruik van medeklinkers, in een enigszins slepende melodievoering en in een wat sloom klankbeeld. Kortom, waar het orkest uitgesproken levendig klonk, klonk het koor vrij saai en uitdrukkingsloos. De Roostenzangers hebben genoeg capaciteit om wat ze zingen wel degelijk expressie te geven. Dit vraagt wel om een omslag, om een meer directe en alerte manier van zingen.
De solisten hadden ieder hun eigen stijl, maar zongen alle vier expressief. Mooi waren bijvoorbeeld de altaria “Schliesse, mein Herze” door Margareth Beunders, het ingetogen duet ‘Herr, dein Mitleid’ door sopraan Ellen Schuring en bas Martijn Sanders, aansprekend de verhalende recitatieven door tenor Ludwig van Gijsegem. De kwaliteit van Florilegium Musicum werd nog benadrukt door de fraaie soli op hobo, fluit en viool.
(Overgenomen uit het Eindhovens Dagblad van woensdag 14 december 2005)
Zondag 11 december 2005 in grote zaal Muziekcentrum Frits Philips
Het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” voerde op zondag 11 december 2005 het “Weihnachts-Oratorium van J.S. Bach uit in de grote zaal van het Muziekcentrum Frits Philips te Eindhoven. Het concert begon om 20.15 uur.
Aan dit concert werkten mee de solisten Ellen Schuring, sopraan, Margareth Beunders (alt), Ludwig van Gijsegem, tenor en Martijn Sanders, bas/bariton. Het barokorkest Florilegium Musicum begeleidde het geheel op historische instrumenten. De muzikale leiding was in handen van de dirigent van het koor Jos Thomassen.
Dit oratorium bestaat uit zes zelfstandige cantates, bestemd voor de godsdienstoefeningen op de feestdagen in de tijd van Kerstmis tot Driekoningen en wel voor de drie Kerstdagen, voor de Nieuwjaarsdag, voor de zondag na Nieuwjaar en voor de zondag van Driekoningen. Op deze laatste dag, eigenlijk het feest van de verschijning van de Heer, wordt de komst van de drie Oosterse wijzen herdacht en dit verhaal heeft dan ook de stof voor de zesde cantate opgeleverd. Hieruit blijkt, dat Bach het werk niet heeft gecomponeerd met de bedoeling, dat het ooit als één geheel zou worden uitgevoerd. Het is daarvoor te lang en men bepaalt zich daarom tegenwoordig meestal tot drie of vier van de zes delen. “De Roostenzangers” voerden vier delen uit en sloten af met het openingskoor van de vijfde cantate.
Temidden van de vele Advents- en Kerstcantaten die in de zeventiende en achttiende eeuw werden gecomponeerd voor de protestante kerken in Duitsland is J.S. Bach’s Weihnachts-Oratorium het belangrijkste werk. Zijn talent komt er volledig in tot uiting. Kwalitatief hoort het tot de beste oratoria van alle tijden. Het werk is door het vrolijke karakter toegankelijk voor een breed publiek en blijft tegelijkertijd kenners boeien door zijn veelzijdigheid en diepgang. Als een van de meest geliefde oratoria, zowel voor uitvoerenden als toehoorders, werd het een van de pijlers van het concertleven en de oratoriumcultuur in de negentiende en twintigste eeuw.
Na de Tweede Wereldoorlog is het ‘Weihnachts-Oratorium’ in de regio Eindhoven slechts een tiental malen door amateurverenigingen ten gehore gebracht. Het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” voerde dit oratorium zelf eerder uit in 1995. De Eindhovense Oratorium Vereniging deed dit in 1961, 1966, 1970 en 1975. Het Philips’Philharmonisch Koor verzorgde enkele uitvoeringen in 1985 en 2003. Het Eindhovens Vocaal Ensemble voerde de eerste drie cantates uit op 22 december 1994 en de laatste drie op 6 januari 1995.
Vergeleken met andere grote oratoria, zoals de Matthäus Passion van J.S. Bach, Messiah van G.F. Händel of ‘Die Schöpfung’ van J. Haydn is dit belangwekkende werk in de naoorlogse periode relatief weinig tot klinken gebracht door verenigingen uit de regio Eindhoven. Het feit dat uitvoering van dit werk geen sinecure is, zal daar mede debet aan zijn.
In de serie KoorMuziek in de Cathrien was het op zaterdag 18 maart 2006 de beurt aan het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers”. Met begeleiding van Hans van den Eijnden (orgel) en Elke de Jong (harp) zongen zij het “Cantique de Jean Racine” en het “Requiem, Op. 48” van Gabriël Fauré. Het koor stond onder leiding van Jos Thomassen.
Het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” verzorgde op zaterdag 18 november 2006 in de Odulphuskapel, Nazarethstraat 8 te Best en op zondag 19 november 2006 in de Antonius van Paduakerk, Fazantlaan 17 te Eindhoven een najaarsconcert. De Russische pianiste Olga van der Pennen begeleidde het koor op de piano en het geheel stond onder leiding van de dirigent van het koor, Jos Thomassen. De concerten begonnen om drie uur en duurden ongeveer een uur. De toegang was gratis.
Onder het motto ‘Let Music live’ bracht het koor een afwisselend programma met werken van J. Belle, L. Bernstein, J. Brahms, G.Fauré, Chr.W Gluck, O. Letorey, J. M. Martin, F.Schubert, G. Verdi, en H. Waelrant.
In de loop van 2006 is de samenstelling van het nu meer dan 80 jaar bestaande koor veranderd. Het koor trad in deze vorm voor het eerst op met een gedeeltelijk nieuw repertoire.
Hiermee hoopte het 40 leden tellende koor het koorleven een nieuwe impuls te geven.
Het programma zag er als volgt uit:
Het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” verzorgde in juni 2007 een tweetal concerten onder het motto “Chanter à plaisir” t.w. op zaterdag 9 juni 2007 om 20.00 uur in het Sociaal Cultureel Centrum Hofdael in Geldrop en op zondag 10 juni 2007 om 15.00 uur in de St. Antonius van Paduakerk in Eindhoven. Het koor werd aan de piano begeleid door Arno ter Burg en de algehele leiding was in handen van Jos Thomassen.
Het programma luidde als volgt:
Op zondag 30 september 2007 organiseerde de Eindhovense Koren Federatie in het Centrum voor de Kunsten, afdeling Muziek, Pastoor Petersstraat 180 te Eindhoven in het kader van de Dag van de Stem een korenpresentatie. Het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” trad om 14.00 uur op onder leiding van zijn eigen dirigent Jos Thomassen en aan de piano begeleid door Rob van Heck.
Het programma zag er als volgt uit:
Het publiek reageerde enthousiast en ook dirigent Jos Thomassen liet achteraf weten zeer tevreden te zijn over de geleverde prestatie.
Het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” verzorgde op zondag 16 december 2007 een kerstconcert in Het Kruispunt, Slachthuisstraat 22 te Geldrop. Het concert begon om 15.00 uur. De toegangsprijs bedroeg € 6,50.
Traditiegetrouw verzorgde het koor op zondag 23 december in de St. Gerarduskerk aan het St. Gerardusplein te Eindhoven zijn jaarlijkse kerstconcert. Het concert begon eveneens om 15.00 uur. De toegang was hier gratis. Wel werd na afloop ter dekking van de kosten een collecte gehouden
Het programma voor beide concerten luidde als volgt:
Aan dit concert werkten mee de solisten Patricia Heesakkers, sopraan, en Paul van den Bemt, tenor. De begeleiding werd verzorgd door een strijkkwartet, bestaande uit Ruth Walpot, eerste viool, Erica von Gleich, tweede viool, Roos Pollé, altviool en Pieter Stout, violoncello, de fluitiste Joyce Sameling en organist Hans van den Eijnden. Het geheel stond onder leiding van de dirigent van het koor Jos Thomassen.
Het kerstverhaal, zoals verklankt in het Weihnachts-Oratorium, werd geïllustreerd met lichtbeelden, ontleend aan de getijdenboeken van de gebroeders van Limburg (de ‘Belles Heures’ en de ‘Très Riches Heures’ van de Duc de Berry).
Onder het motto “Zingend de herfst in” gaf het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” op zondag 21 september 2008 om 15.00 u een gevarieerd concert in de St. Antonius van Paduakerk, Fazantlaan 17, Eindhoven. Het koor werd aan de piano begeleid door Rob van Heck en stond onder leiding van Jos Thomassen.
Op zondagmiddag 26 oktober 2008 om 15.00 uur gaf het Eindhovens Gemengd Koor ‘De Roostenzangers’ een concert in de Gerarduskerk te Eindhoven. Op het programma stonden religieuze werken van de ‘klassieke’ componist W.A. Mozart en de ‘classicistische romanticus’ F. Mendelssohn – Bartholdy. Van Mozart werden uitgevoerd de Missa Solemnis in C KV 337 met daarin opgenomen als wisselende gezangen de motetten ‘Sancta Maria’, ‘Laudate Dominum’ en ‘Ave, verum corpus’. Zo werd een beeld gegeven van een plechtige hoogmis zoals die in Mozart’s dagen te Salzburg geklonken zou kunnen hebben. Daarna werd de volledige psalm-cantate ‘Der 42. Psalm’ (Opus 42) van F. Mendelssohn –Bartholdy tot klinken gebracht.
Het koor werd begeleid door een instrumentaal begeleidingsensemble onder aanvoering van Ruth Walpot met Hans van den Eijnden aan het orgel. De solisten waren: Caroline Spanjaard (sopraan), Louise Rijs (alt), Paul van den Bemt (tenor) en Wim Ritzerfeld (bas). Het geheel stond onder leiding van Jos Thomassen die in 2008 zijn 25 jarig jubileum vierde als dirigent van ‘De Roostenzangers’.
De toegang was gratis; na afloop werd een collecte gehouden, aangezien een dergelijk concert vrij kostbaar is.
Het volledige programma zag er als volgt uit:
A. Een feestelijke mis en motetten van W.A. Mozart
Een beeld werd geschetst van een plechtige hoogmis zoals die in Mozart’s dagen te Salzburg geklonken zou kunnen hebben. Uitgevoerd werden de vaste gezangen van de Missa Solemnis in C KV 337 afgewisseld met een instrumentaal intermezzo en motetten.
1. Missa solemnis in C KV 337
• Kyrie
• Gloria
2. Epistelsonate in C KV 328
3. Graduale ‘Sancta Maria’ in F KV 273
4. Missa solemnis in C KV 337
• Credo
5. Laudate Dominum, nr. 5 uit ‘Vesperae solennes de confessore’ KV 339
Sopraansolo door koorlid Frida van Rooijen-Timmermans
6.Missa solemnis in C KV 337
• Sanctus
• Benedictus
• Agnus Dei
7. Ave, verum Corpus KV 618
B. ‘Der 42. Psalm’ van Felix Mendelssohn – Bartholdy (Op. 42, 1837).
1. Coro ‘Wie der Hirsch schreit nach frischem Wasser’
2. Aria ‘Meine Seele dürstet nach Gott’
3. Recitativo / Arie ‘Meine Tränen sind meine Speise’
4. Coro ‘Was betrübst du dich meine Seele / Harre auf Gott!’
5. Recitativo ‘Mein Gott, betrübt ist meine Seele in mir’
6. Quintetto ‘Der Herr hat des Tages verheißen seine Güte’
7. Schlußchor ‘Was betrübst du dich meine Seele / Harre auf Gott!’
Op zondag 9 november 2008 organiseerde het Geldrops Gemengd Koor een korenmiddag in het Gemeenschapshuis Zesgehuchten, Papenvoort 1 te Geldrop. Deze korenmiddag duurde van 14.00 uur tot 16.30 uur. Behalve het organiserende koor en het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” werkten hieraan mee het Gemengd Koor “De Peelgalm” uit Asten en de Gemengde Zangvereniging “Leends Accoord” uit Leende.
Het programma van De Roostenzangers zag er als volgt uit:
De Roostenzangers werden aan de piano begeleid door Rob van Heck. Het geheel stond onder leiding van Jos Thomassen.
Traditiegetrouw verzorgde het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” op zondag 21 december in de St. Gerarduskerk aan het St. Gerardusplein te Eindhoven zijn jaarlijkse kerstconcert. Het concert begon om 15.00 uur. De toegang was gratis.
Aan dit concert, dat met een gevarieerd internationaal kerstrepertoire weer borg stond voor een sfeervolle kerst, werkte een strijkersensemble mee dat bestond uit Erica von Gleich en Irene Ruys viool, Yvonne Franssen altviool, Els van Oldenborgh violoncello en Wil Rijs contrabas. Pianist Rob van Heck zat voor deze gelegenheid achter het orgel. Het geheel stond onder leiding van Jos Thomassen.
Het programma zag er als volgt uit.
De publieke belangstelling was ook dit jaar groot en het geboden programma oogstte alom veel waardering. Na afloop werd ter dekking van de kosten een collecte gehouden
Op zondagmiddag 26 april 2009 om 15.00 uur gaf het Eindhovens Gemengd Koor ‘De Roostenzangers’ een concert in Het Kruispunt, Slachthuisstraat 22 te Geldrop.
De hoofdmoot van het programma bestond uit werken van twee componisten die in 2009 bijzonder in de belangstelling stonden: Joseph Haydn († 31-05-1809) en Felix Mendelssohn – Bartholdy (* 03-02-1809). Deze hoofdbestanddelen werden gescheiden door twee korte composities van W.A. Mozart.
Het koor werd begeleid door een instrumentaal begeleidingsensemble, bestaande uit Ruth Walpot viool 1, Erica von Gleich viool 2, Yvonne Franssen altviool, Giselle Bentvelsen violoncello en Evert-Jan Wever contrabas. Hans van den Eijnden zat aan het orgel. Soliste was Caroline Spanjaard (sopraan). Het geheel stond onder leiding van Jos Thomassen, de vaste dirigent van ‘De Roostenzangers’.
De toegangsprijs bedroeg € 7,–.
Het volledige programma zag er als volgt uit:
Missa brevis in hon. Sti. Joannis de Deo in Bes van J. Haydn
(‘Kleine Orgelsolo-Messe’, 1775)
Intermezzo met werken van W.A. Mozart
‘Der 42. Psalm’ van Felix Mendelssohn – Bartholdy (Op. 42, 1837).
Op zondag 11 oktober 2009 trad het Eindhovens Gemengd Koor ‘De Roostenzangers’ op in de Rabo-theaterzaal van sociaal-cultureel centrum ‘De Enck’ te Oirschot. Het werd een boeiende middag met kwalitatief hoogstaande muziek, waarbij de veelheid van stijlen en het opgewekte karakter van de muziek voor iedereen voldoende luisterplezier garandeerde. Het concert begon om 15.00 uur. De entreeprijs bedroeg € 10,00.
Het was het eerste concert van De Roostenzangers in deze theaterzaal. Het koor wilde zich hiermee voorstellen aan de muziekliefhebbers uit Oirschot en omgeving en daarbij graag laten horen dat het over een rijk koorpalet beschikt. Vanuit het brede en veelzijdige repertoire werd een muzikaal zelfportret geschilderd. Dirigent Jos Thomassen leidde het koor door een programma, dat varieerde van klassiek (o.a. werken van Gluck, Mozart, Haydn, Schubert, Gounod) tot het eigentijdse genre (o.a. King’s Singers, spirituals, Gershwin, Bernstein) na de pauze. Vaste pianist Rob van Heck begeleidde het koor en was daarnaast ook als solist te beluisteren. Helaas viel de publieke belangstelling tegen en was de akoestiek van de zaal bedroevend.
PAUZE
Op vrijdag 6 november 2009 organiseerde het Geldrops Mannenkoor in het gemeenschapshuis Zesgehuchten, Papenvoort 1, te Geldrop een herfstconcert. Dit herfstconcert begon om 20.00 uur.
Naast het organiserende Geldrops Mannenkoor namen hieraan ook deel het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” uit Eindhoven, “This Generation” uit Geldrop en “Ankoor” uit Mierlo. Het programma zag er als volgt uit:
| 19.00 uur | Zaal open |
| 20.00 uur | Opening en aanvang concert |
| 20.00 – 20.25 uur | Geldrops Mannenkoor |
| 20.25 – 20.50 uur | Eindhovens Gemengd Koor ‘De Roostenzangers’ (dirigent Jos Thomassen; pianist Rob van Heck) |
| 20.50 – 21.15 uur | Pauze |
| 21.15 – 21.45 uur | ‘This Generation’ uit Geldrop (gemengd koor en combo o.l.v. Ron Vink) |
| 21.45 – 22.15 uur | ‘Ankoor’ uit Mierlo (gemengd koor en combo o.l.v. Philip van Vlerken) |
| 22.15 uur | Sluiting Herfstconcert |
De Roostenzangers brachten het volgende programma ten gehore:
Traditiegetrouw verzorgde het Eindhovens Gemengd Koor “De Roostenzangers” op zondag 20 december in de St. Gerarduskerk aan het St. Gerardusplein te Eindhoven zijn jaarlijkse kerstconcert. Het concert begon met een kleine vertraging door een ongelukje met een cello om 15.15 uur. De toegang was gratis. Na afloop werd een collecte gehouden voor de onkosten.
Aan dit concert, dat met een gevarieerd internationaal kerstrepertoire weer borg stond voor een sfeervolle kerst, werkte een strijkersensemble mee dat bestond uit Erica von Gleich en Ruth Walpot viool, Marian van Keulen altviool en Rita Ernst-Kürtös violoncello. Pianist Rob van Heck zat voor deze gelegenheid achter het orgel. Het geheel stond onder leiding van Jos Thomassen.
Het programma zag er als volgt uit.
Door de slechte weersomstandigheden was de publieke belangstelling minder dan andere jaren, maar de ca. 200 toehoorders toonden zich na afloop zeer enthousiast.
Op zondag 18 april 2010 trad het Eindhovens Gemengd Koor ‘De Roostenzangers’ op in het gebouw van het Apostolisch Genootschap, Weisshorn 169, 5624 NW Eindhoven. Het werd een boeiende middag met kwalitatief hoogstaande muziek, waarbij de veelheid van stijlen en het opgewekte karakter van de muziek voor iedereen voldoende luisterplezier garandeerde. Het concert begon om 15.00 uur. De toegang was gratis. Na afloop was er een collecte.
Het koor heeft laten horen dat het over een rijk koorpalet beschikt. Vanuit het brede en veelzijdige repertoire werd een muzikaal zelfportret geschilderd. Het koor werd door dirigent Jos Thomassen geleid door een programma, dat varieerde van klassiek (o.a. werken van Telemann, Händel, Gluck, Haydn, Schubert, Gounod) tot het eigentijdse genre (o.a. King’s Singers, Leonard Cohen, Bob Dylan, spirituals, Gershwin, Bernstein) na de pauze. Vaste pianist Rob van Heck begeleidde het koor aan de vleugel.
Op zondag 24 oktober 2010 gaf het Eindhovens Gemengd Koor ‘De Roostenzangers’ een concert ter gelegenheid van zijn 85-jarig bestaan. Op het programma stonden werken van Telemann en Händel. Het concert had plaats in de St. Gerarduskerk aan het St. Gerardusplein in Eindhoven en begon om 14.30 uur (half drie). De toegang was gratis. Na afloop werd een collecte gehouden ter bestrijding van de onkosten.
Op het programma stonden de cantatencyclus “Die Tageszeiten van G.Ph. Telemann, “May no rash intruder”, het slotkoor van de eerste akte uit “Solomon” van G.F. Händel, Coronation Anthem I “Zadok the Priest” en Coronation Anthem II “The King shall rejoice” van G.F. Händel. Het werd een bijzondere uitvoering, omdat de cantatencyclus “Die Tageszeiten” van Telemann in deze regio nog niet eerder was uitgevoerd, en omdat het koor dit werk zong in de Urtext–versie (d.w.z. zoals de componist dit geschreven en bedoeld heeft). Deze is pas recent (december 2009) uitgegeven. Vermoedelijk is dit werk in Nederland in deze vorm nog niet eerder ten gehore gebracht.
Het koor werd begeleid door een instrumentaal ensemble o.l.v. Ruth Walpot, bestaande uit 7 strijkers, 6 blazers en pauken en de vaste begeleider van het koor, Rob van Heck, aan het orgel. De aansprekende eerste trompetpartij werd uitgevoerd door de jonge talentvolle Eindhovense trompettist Floris Onstwedder, o.a. bekend van het Prinsengrachtconcert 2009.
De solisten waren: Caroline Spanjaard (sopraan), Lisinka de Vries(alt), Maarten van den Hoven (tenor) en Wim Ritzerfeld (bas). Het geheel stond onder leiding van Jos Thomassen, de vaste dirigent van ‘De Roostenzangers’.
Cantatencyclus ‘Die Tageszeiten’ van G.Ph. Telemann
De cantatencyclus ‘Die Tageszeiten’ (1757, Hamburg) hoort tot de schitterende late werken van Georg Philip Telemann (1681 – 1767). Na de opening met een Symphonie volgen vier cantaten die het verloop van de dag schilderen vanaf het ontwaken van de natuur tot zonsondergang. Het speciaal voor deze compositie vervaardigde libretto van Friedrich Wilhelm Zachariae beschrijft de schoonheid van de natuur in elke fase van de dag en wijst erop hoe zich hierin Gods grootheid openbaart. Telemann zorgt via een kleurrijke instrumentering voor klankbeelden die afgestemd zijn op het te schilderen dagdeel. Elke cantate bestaat uit de opeenvolging Aria – Recitativo accompagnato – Aria – Coro. Door fijnzinnige compositiestructuren binnen dit raamwerk en inventieve tekstuitbeelding is een aansprekend werk ontstaan. De toonschilderingen lijken vooruit te wijzen naar de grote oratoria van Haydn.
‘May no rash intruder’ uit de opera ‘Solomon’ van G.F. Händel
In het jaar 1748 componeerde Georg Friedrich Händel (1685 – 1759) aansluitend aan het concertseizoen het oratorium ‘Solomon’ (voltooid op 13 juni 1748). Dit werk is een van zijn grootste late meesterwerken, met magnifieke koren. Het slotkoor van de eerste akte ‘May no rash intruder’ staat bekend als het ‘nachtegalenkoor’, vanwege de prachtige schildering van de natuur aan het begin van de huwelijksnacht van koning Salomo en de dochter van de Farao. Een perfect huwelijk tussen muziek en betekenis van de tekst.
Coronation Anthem ‘Zadok the Priest’ (HWV 258) van G.F. Händel
Coronation Anthem ‘The King shall rejoice’ (HWV 260) van G.F. Händel
Een van de laatste daden van koning George I voor zijn dood te Osnabrück op 11 juni 1727 was het tekenen van een akte tot naturalisatie van ‘George Frideric Handel and others’. Georg Friedrich Händel’s eerste opdracht als Brits burger was het schrijven van de Coronation Anthems voor de kroning van koning George II en koningin Caroline op 11 oktober 1727. Hoewel er nog meer muziek bij die gelegenheid uitgevoerd werd en de kerkelijke autoriteiten andere kandidaten hadden voorgedragen stond George II erop dat “Mr. Handel, the famous composer to the opera’ the Coronation Anthems zou componeren. Na de intocht en inleidende plechtigheden werd bij de proclamatie van George II tot koning het anthem ‘Zadok the Priest’ gezongen. Vervolgens werd de koning gekroond, waarna het anthem ‘The King shall rejoice’ tot klinken werd gebracht. Sindsdien hebben beide anthems een enorme populariteit gekend door hun grandeur en klankrijkdom. Nog tijdens Händel’s leven zijn ze meerdere malen uitgevoerd.
Realisatie Supportpunt